Paul birden çarşafları yatağın üzerine doğru fırlattı ve beni kendine çektiğinde göğsüne çarparak afalladım. Kolları sanki beni korumaya alır gibi sıkıca bedenimi sarmalayıp çenesini başıma yasladığında teninin sıcaklığına teslim olarak gözlerimi kapattım.
"Kalbim nasıl atıvor, dinle." Eli hem saçlarımı okşadı hem de başımı göğsüne
"Eğer bir cenaze evinde olmasaydık, Noa..." dedikten sonra beklemediğim bir şekilde kulağıma doğru eğildi ve sessizce sıcak nefesini tenime üfledi. Kalbim neden bu kadar hızlı çarpıyordu? "Seni öpmek isterdim."
Aynı anda ikimizin de aklından bunun geçtiğine inanamıyordum. Paul'la hiç bu kadar açık flört etmemişken şimdi daha da ötesinden bahsediyorduk. Dudaklarının tadını hiç merak etmemiştim. Şimdi ediyordum.
Dudaklarıma kayan gözleriyle yanaklarıma bir sıcaklık saldırdı. Nabzım tenimi döverken dudaklarımı yalama ihtiyacıma karşı koymaya çalıştım.
"Ama ilk gerçek randevumuza kadar seni öpmeyeceğim.
Dizlerime bulaşan kanı önemsemedim. Oyuncak bebek Alice kirlenmesin diye cesedinin üzerine bıraktım. "Gittiğin yerde de eminim herkes seni çok sevecek. Tatlı uykular, güzel Alice." Doğrulup ayağa kalktım. "Müzeme hoş geldin.
Reader Follow Recommendations
Mia benim için önemliydi. Noa kardeşinin üzerine titriyordu. Mia onun zaafıydı. Birini cezalandırmak isterseniz o kişinin elinden oyuncağını alın. Sonra kenara çekilin ve nasıl mahvolduğunu izleyin. İşte bütün mesele buydu.
"Tüm muhteşem hikâyeler iki şekilde başlar." Paul'un melodi gibi çıkan sesi aramızdaki sessizliği dağıttığında gülümsedim. "Ya bir insan bir yolculuğa çıkar..."
"Ya da şehre bir yabancı gelir," diyerek Paul'a eşlik ettim.
"Aynen öyle," dedi başını ağır ağır sallayarak. "Peki, bu muhteşem hikâyenin yabancısı hangimiz oluyoruz?"
"Bir hikâyemiz mi var?" diye sordum düz bir sesle.
Bunu bilerek yapmıştım. Açıkça bana yürüyorsa ağırdan alan taraf olmayı seçiyordum.
"Bu geceyle birlikte neden olmasın diyebiliriz bence." Dudağının hemen alt çaprazında belli belirsiz bir gamze belirdi.