~Aziz dinleyiciler, söze ihtiyaç vardı.
Hem benim için, yaralarım, yüzümde bir yama gibi duran, kimselerin görmediği ruhumdaki yaralarım için, hem de ülkede kaynayan kazanın içinde altüst olan acılar, eziyetler, umutlar ve duygular için.
~Ben; bugünden yaşamayan ama dünden kalan bir hayat, bugünden değil,dünden bitmiş bir ömür.
~Yaralarımız, bazen benim yaram gibi yüzde olur, bazen de seninki gibi yürekte... Yaralarım...
Sayfa 191Kitabı okudu
~Ben kimdim, nereliydim, kime aittim? Belki de hiç kimseye, hiç bir yere, hiç bir ülkeye.Belki de her yere, herkese aittim,her ülkenin bir ferdiydim.
Esaret de yıkılmışlıktır, esir insanın dili kilitli, elleri zincirlidir, ne anlatabilir, ne de ahvalini yazabilir.
Esaret de yıkılmışlıktır, esir insanın dili kilitli, elleri zincirlidir, ne anlatabilir, ne de ahvalini yazabilir.
Bu kanlı Mezopotamya'nin esareti niçin bu kadar sonsuz,derin ve köklüdür? Niçin Mezopotamya insanı her zaman gaddar darbelerle yıkılıyor? Esaret niçin bu kadar sonsuzdur burada?
Kuşkusuz biliyorum, baskı altındaki çaresiz insan, yanan ağaç kütüğüne benzer, zararı önce kendine verir.
~Sevgili dinleyenler, yürek yanmayıncaya kadar gözler yaş dökmez.
~Kitapların sesini duymak istiyorum, kitapların sesinin sayısız olduğunu biliyorum,o sayfaların arasında her çeşit ses var.
Sayfa 109Kitabı okudu