Didem Demirci
@didemrc
27 reader point
Joined on April 2020
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
336 syf.
·
Not rated
·
Read in 25 hours
“Yapılacak hiçbir şey kalmadığını anladığın andaki o kafa rahatlığı hiçbir şeyde yok cidden. Neticede olan olduysa, olan olmuştur Osman.”
Reader Follow Recommendations
“Bazen yirmi dört saate gereğinden fazla şey sığıyor.”
“Biz insanlar, şans eseri bizi ıskalayan kötülüklerden ziyade sadece başımıza gelen kötü şeyleri düşünürüz.”
Sayfa 368Kitabı okudu
“Bir aileye doğmuş olabilirsiniz ama arkadaşlarınızı kendiniz seçersiniz. Bazılarını arkanızda bırakmanız gerektiğini keşfedersiniz. Diğerleri ise tüm risklere değerdir.
Üç arkadaş sarıldı. Güneş sistemlerinde bir gezegen eksikti ama asla unutulmayacaktı.”
Sayfa 299Kitabı okudu
“Zaman denilen şeyle ne kadar büyük bir husumetim olduğunu bir türlü anlamayıp beni kendi zamanına ayarlamaya çalıştığın için de senden ayrılmak istiyorum Osman, olmuyor, ben çok yıprandım.”
“Bu saatler hakkında pek fazla fikrim yoktu ama enerjisini onu takan kişiden aldığını öğrenince çok etkilendim. Düşünsene, yalnızca sen onu hareket ettirdiğin sürece çalışıyor. Her şey duruyor hareket olmayınca. Yani sen yoksan zaman da yok oluyor. Bence bu çok etkileyici.”
“Ama hayat hayattı işte ve koşullar ne kadar zor olursa olsun insan sevgiyle kuşatıldığında her zaman teselli buluyordu.”
taşın sabrı suyun ruhuyla büyüttün beni
bundandır her gittiğimde aklımda kalmak fikri
“İnsanlar kaldırımlara sığmayarak yol kenarlarına taşıyor, birbirleriyle en ufak bir iletişimleri olmadan, yan yana, bazen neredeyse omuz omuza, anlaşılmaz bir ahenkle hareket ediyorlardı. Hiçbirinin yüzünde belirgin bir ifade yoktu. Dümdüz, sanki gözlerinin önünde yollarını bulmalarını sağlayan görünmez bir çizgi varmış gibi ileriyi takip eden bakışları, dik ve kararlı vücutları, boyalı ve bakımlı saçları, şık elbiseleri içinde tüm varlıklarıyla orada olmalarına rağmen tıpkı benim gibi tuhaf bir yokluk hali içinde, kurulmuş birer oyuncak bebek gibi ilerliyorlardı. Bu durumun daha önce dikkatimi çekmemiş olmasına şaşırmıştım. Benim gibilerdi ve aslında ben de sadece üç gün öncesine kadar onlar gibiydim. Benim yüzümdeki ifade de böyle donuk muydu peki? Birbirlerini görmüyor gibilerdi. Herkes, diğerleri yokmuş gibi davranıyordu. Ben de böyle miydim? Demek o zaman da kimse beni fark etmiyordu. Tıpkı benim de onları fark etmediğim gibi.”
“Aslında, sorun şuydu. Yani, buna gerçek bir sorun denilebilirse... Ona verebileceğim kadarını zaten sunuyordum ama Suzi hep daha fazlasını almayı bekliyordu.”