“Dijital iletişim araçları, mektuplardan daha bedensizdir. El yazısı, halen bir beden işaretidir. Tüm dijital yazılar birbirinin aynıdır. Dijital medya, bilhassa ötekinin karşıtlığını törpüler. Gerçekten de uzaktaki insanları düşünme ve yakındaki bir insanı kavrayabilme yeteneğini elimizden alır. Yakınlığın ve uzaklığın yerine mesafesizliği koyar.”
"Yeni bir çağ başlıyor dostlarım; camın, naylonun, kartonun çağı...
Çürümeyenin ama olmayanında...
"Dijital Çağ" diyoruz adına..."
"İnsan dahil her şey kendinin olabildiğince uzağına düşmüş, kendine olabildiğince yabancı. Sadece insanın değil; güneşin, ayın, yıldızların, ırmakların, deniz kıyılarının, karanlık ormanların, tenhalıkların bile kendine uzak kaldığı, kendine yabancılaştığı, kendisi olamadığı ruhsuz bir dünyaya ait olmak nasıl da yalnızlaştırıyor insanı?"
"Ölüme çare bulmaktan daha büyük bir sorunumuz var:
ölümü tedavülden kaldırmaya çalışırken yaşamı ölüme tahvil etmek!"
"Ortak paydasının içinden duyguların çıkarıldığı bütün ilişki biçimleri ahlaksızdır. Her şey dahil."
"Kaybolmadığın okyanus...
İçine girmedigin deniz...
Kıyısına yanaşmadığın uçurum...
Islanmadığın yağmur...
Sarılmadığın gece...
Öpmedigin yıldız...
Isınmadığın nefes...
Tutunmadığın tebessüm... Sabahlamadığın duygu...
Ne desin ki sana?..
Bazen de ansızın kendiyle göz göze geliyor insan...
Rüzgarın önündeki kuru yaprağa bakar gibi bakıyor...."
"Bir yalnızlık kipidir hayat, yalnız gelir, yalnız yürür, yalnız ölürsün..."
"Kahrına da lütfu kadar sevinenlere selam olsun...
Her sabah aynı yolu dolaşanlara, varmasalar da yola çıkanlara selam olsun...
Selam olsun, kaderine rıza gösterip yolda buldukları bir ekmek gibi öpüp başına koyanlara...
İyilere selam olsun..."
"Düştüğü yerden kaldırınız insanı...
Ayaklar yerde, baş yukarıda olacak şekilde..."
Yarasını sevmeye başlayınca insan oluyor insan...
Ya düşersin ya düşlersin, başka yok...
Yanındayken bile hasret çekmek...
Gözlerinin içine bakarken bile özlemek...
Mutluluk mu arıyorsun? Küçük şeyleri sev. Kalbin içine sığan sadece odur.
Yüzümüzdeki kederi görmeyen gözden, sevincimizi neden mahrum etmeyelim ki?
Çocukluğun biteceğini bilsek sokaktan eve döner miydik hiç? Küçüleceğini bilsek yüreğimizin neler neler koymazdık içine?