“Agir, mirovî dişo Doktor, dişo! Evîn piçekî ji agir e. Te disoje û te dişo. Pak dike. Tu qirêj di ruhê te de namînin. Ji xwe dilê ku leke pê ve hebin, evîn nikare tê de vehewe. Divê berê pak bibî paşê evîndar. Nexwe tenê tu sîya wê dibînî, kopîya weê dibînî û ev jî azareke gelekî sersam dide te.”
Sayfa 244Kitabı okudu
Ba bi xwere demê tîne
Dewran bi ber pêlên deryayê dikeve û dibuhire
Tenê dilê bi daxa evînê disoje wek xwe dimîne
Deylan
Hê !!? ji min dil herişandê,
Suhtiyê arê teme,
Hiş û aqil şewişandê,
Sews û bîmarê te me,
Bêt li min binhêr çi roje,
Eşq hinavan pir disoje,
Zar kû neyarê te me,
Her çima ji min bi nazî?
Piştê Tu Çû • Mehmet Hacioglu
Te mal bar kir bi hewarî
Hêvî bûne qet û parî
Roj li min bûn qîl û tarî
Mam bêşemal piştê tu çû
Dil şewitî şûbhê neftê
Sewta min çû qatê heftê
Xwezî b`hata melkê mewtê
Gotineke hûr… jîyaneke dûr… rewşeke kûr…
Evîn…
Dil, bi tenê dilê reben wê disoje
Dil wê vedixwe dilop bi dilop
Dil we dimêje ji mêjîyê ‘işqê
Dil wê dikuje
Dil wê dide ber beroşka rehên jîyanê
Evîn…
Dil û gotin
Evîn
Dil dişo ji her tiştê li dijî xwe
Pê li derîyê dil kirine evîn
Ji xwe ji xwedîyê xwe re razîbûn…
Evîn…
Guleke kevnar ‘edeteke nû
Xwe avêtina behraye evîn
Ji bo rabirdûya xwe
gerdûnê dîsa te kul kir, derd û efxanên di dil
bayê kerbê te li ser kir, nalîn û feryadên di dil
ketme baxçê nûristanan çûme nav rez û bîstanan
diçim cem pîr û ciwanan, kêm nabin zarînên di dil
dicivin li ser hev dilînan, dizarin her wekî dînan
dilivin şubhê birînan, hayho û hewarên di dil
kî dibê evîn ne kor e, ne pejnek ji sêla sor e