Yaşamında kendin olarak var olduğunda için bilir ; sesin , bakışın,yürüyüşün, gülüşün tüm bedenin bunun sinyallerini verir. "Ah!" diye inlerken bile içinde bir şükür duygusu vardır. Acında da , hüznünde de kendinsindir.
Yüreğin sevgisi sedir ağacının dalları gibidir ; ağaç bir dalını kaybederse acı çeker ama ölmez . Bütün canlılığını sonraki dala aktarır. Böylece o dal gelişip açılan boşluğu doldurur.