Şu güzel yaradılışa bakın. İnsanoğlu bu güzelliklerde yaşamak için yaratılmış. İstanbul’da ağaç kurtları gibi herkes routine’iyle kendi oyduğu tünelinde ve kendi karanlığında yaşasın diye değil.
Ve avizo kararan sularda uzaklaşırken, Dünya’nın Ucundaki Fener’in yeniden çevresine yolladığı sayısız ışınlardan birkaçını da yanında götürüyordu sanki.
Aradığı şey rahat değil, yalnız ve yalnız kendisinin olan, onu hayatın hoş olmayan sürprizlerinden koruyan ve içinden bir daha kimsenin kovamayacağı, güvenli bir barınaktı.