"Sevgilim." diyor, "Hatrım." elimi göğsüne bastırırken. "Ne olursa olsun, ne yaşanırsa yaşansın, bu yalnız, dilhun vadinin en güzel zambağı sensin."
Seni bir gözleri ahuya zebun eden felek
Bizi âleme rüsva eyledi ey Sultan Selim!
Bir el ver ne olursun, çözülsün aşkın gizi
Hayra alamet değil bu dilhun tezat
Bin yıldır su yakar, ateş üşütür bizi…
Herkese olanı sadece kendine sanmışsın
Aldanmam der
Serâbını izler dururmuşsun
Ulaşmak istediğinde
Ufalanmış kumlar kalmış sana
Böyle yitip gitse diye
Düşünüp dururmuşsun
Hatem yüzde kara göze vurulmuşsun
Dibi karanlık, ulaşılmaz
Sen baktıkça
O da sana bakar sanmışsın
Bakma, görme, bilme
Aynalara karşı söyler dururmuşsun
İncitme der
Kalbinin kanını içer dururmuş
Korkak, cesur
Nigâhına yandırır
Dilhun eder
Yok olurmuş
Sen aynada kendine kalırmışsın
(J.)
Ateş Çemberi
Filistin toprakları canhıraş bir hal aldı,
Küçücük çocuklar bile şehadet şerbetini tattı.
Bu kederli, zulüm gören şehrin vebali,
Uyuyan, sesi çıkmayan Müslümanlara kaldı.
Yeni doğmuş çocuklar, ateş Çemberinde kaldı! Mahzun Feryatların sesi yürekleri dağladı,
Bir Arslan gibi kükreyip buna dur demenin yerini, Oturup bu zulmü Film gibi seyretmek