İki Şehrin Hikâyesi; gelmiş geçmiş en çok satan kitap, yazarın kendisinin "yazdığım en iyi hikâye" dediği kitap.
Benim için de en etkileyici giriş cümlesi ile başlayan kitap, İki Şehrin Hikâyesi. Şimdiye kadar eşine rastlamadığım bir gizem ve zengin bir edebi anlatımla yazar kitaba şöyle başlıyor:
"Zamanların en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü, hem akıl çağıydı hem aptallık, hem inanç devriydi hem de kuşku, aydınlık mevsimiydi, karanlık mevsimiydi, hem umut baharı hem de umutsuzluk kışıydı, hem her şeyimiz vardı hem hiçbir şeyimiz yoktu."
Böyle bir başlangıçtan sonra kötü bir kitap okuyacağını düşünmek imkansız hale geliyor.
Charles Dickens'ın 1859 yılında yazdığı İki Şehrin Hikâyesi, Fransız İhtilali öncesi ve sonrasını bir grup insanın hayatına odaklanarak anlatıyor. Monarşi ile ezilen, şiddet gören, aç kalan, umursanmayan halk ayaklanıyor. Sloganları: "Özgürlük, Eşitlik Kardeşlik ya da Ölüm". En sonuncusu gerçekleştirilmesi en kolay olanıydı. Bu yüzden cumhuriyet adına aristokratları, din adamlarını suçlu-suçsuz ayırt etmeksizin öldürüyorlar. Mazlum-zalim yer değiştiriyor. Fakat olan yine masum ve güçsüzlere oluyor...
Kitapta beni en etkileyen karakter Carton oldu. Akıldan çıkmayacak, bu kitabın en olmazsa olmaz karakteriydi.
İki Şehrin Hikâyesi, okurken ağladığım, kalbimin acıdığını hissettiğim nadir kitaplardan biri.Kitapta tarih, aşk, savaş, şiddet, gerilim, baskı, zulüm, mücadele, umutsuzluk, umut her şey var. İnsanı ve hayatı anlatan en iyi kitap diyebilirim.
Bu kitabı iyi ki okumuşum diyorum. Herkese tavsiye edilecek kitaplara biri daha eklendi.
Keyifli okumalar.
Metin T. 'ye ithaf ediyorum bu incelemeyi.
Kazdıkça daha derine gittiği için mi nedir, Karasu'nun her kitabı
