"Öyle bir dünyadayız ki ayakta durmak için kalbimize tutunmak zorundayız.Kalbimiz derinlerde. Derinliklere bir taş at ve gelecek sesi dinle. Bu kitabı aç ve okumaya başla. Bir ses duymadınsa kitabı kapattıktan sonra defterini aç ve sesini duyabileceğin bir kitap yazmayı dene." diye başlıyor kitap. Ben de bir taş attım derinlere, yıllar yılı büyümeye başladı benimle.Hep bir ağızdan "Vay canına" dedik vahşi kalabalıklara, vurdumduymaz insanlığa, açlığa, yoksulluğa, savaşa,kuraklığa.Masum çocukların canına susamış kızıl göze haykırdık cesurca "vay haline". Bedenimiz bir cüce, ruhumuz koca bir devdi.İşte bu dev yüreklerin dünyaya yeniden huzur getireceğini inanıyordu Mevlana İdris.Su kitapları yazıyor,su gibi aziz olun diye fısıldıyordu geceleri tüm çocukların kulaklarına.Yoksa siz de mi o çocuklardan birisiniz?
