“Gölgelerden kaçma Maya. Onu duy, geceyi üzerine git, bırak karanlık fısıldasın sana. Sen busun, benim güzel siyahım. Aksini iddia etmek haksızlık olur. Bırak üzerini karalamak istiyorlarsa denesinler. Onlar senin eşsiz ruhunun rengini göremezler. Bırak, seni beyazdan ibaret sananlar seni kirlenmekle suçlamayı denesin; sen siyahtan da ibaret değilsin, renklerin hepsini üzerine giymişsin. Bütün renkleri kirletirsin ama üzerine sinmelerine izin vermezsin. Siyah, çok uzun zamandır sensin.”
Bütün tümceler bir araya gelse, alfabedeki harflere yenileri de eklense her şey aynı çıkmaza giriyordu. Biz birbirimiz için imkansız kişilerdik. Birbirimiz için çıkmaz sokaktık...