Kötü yorumların etkisine kapılıp uzun zamandır okumayı ertelediğim canım güzel, muhteşem, şahane kitabım senden çok özür dilerim. İnsanlar nasıl da bilememiş senin efsane güzelliğini, kadrini kıymetini. Hiç dert etme bu onların kaybı, benim kazancım.:)
Taze bitirdiğim şu güzelim kitabın adrenalinini ve sevgi patlamasını hala yaşıyorsam demek.:))
Çok beğendim, pek beğendim, aşırı beğendim. CoHo bence artık hep bu tarzda yazmalı. Bu tarzı 
Verity kitabında da çok güzel başarmıştı ama kitapta 
Tarryn Fisher ın karanlık tarafı daha ağır gelmişti.
(Bu arada bir dip not: verity kitabının film anlaşması yakın zamanda yapıldı, eller havayajdkdkkfkf)
Bu kitapta ise tam da aşkı için dağları delen, paralel evrenleri aşan ve mutlu son için kan ve gözyaşı döken umutsuz romantik 
Colleen Hoover ın havasında idi.
Neyse çok beğendiğimi şöylemiş miydim o zaman bir daha söyleyeyim, çok çok beğendim.:))
Ötenazi Okulu hakkında ki yorumum
tek kelime ile M-U-H-T-E-Ş-E-M tabii ki bazı kusurları var mı elbette ki var. Ama bu kitabın müthiş olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Yazarın anlatım şekli çok iyi FAKAT yazarın "Yaralasar" serisini de okumuş biri olarak Ötenazi Okulu mu Yaralasar mı deseniz ben Yaralasar'ı seçerim. Bu benimle alakalı da olabilir bilmiyorum ama açıkçası Yeşil'in bazı davranışları beni şok etti okurken. Kitap hakkında ki tek kötü şey ve benim en canımı sıkan sürekli Yeşil'in başına bir olay geliyor ve Yeşil sürekli "Ben zaten ölücem." havasında. Bunun dışında kitap mükemmel
Dip not:Yaşar'a ve ya kitaba laf yok
Puanım:10/9 
Ötanazi Okulu
Serinin ilk kitabında ikiyüz yıllık yaşamından bıkmış, oldukça despresif olan Jack'in günlüklerini okumuştuk. Dolayısıyla kitabın havası ağırdı, akmıyordu ve yoğun varoluş çatışmalarıyla doluydu.
Serinin ikinci kitabında ise olayları Talullanın gözünden okuyoruz çünkü
!!!aman dikkat spoiler!!!
ilk kitabın son sayfalarda canım Jakeciğimin varoluşu son buldu.:(
Kitap çok akıcı, heyecanlı ve bol aksiyonluydu. Olaylar olaylar üstüne, duygular duygular üstüne, kurtadamlar, kurtkadınlar, vampirler ve insanlar üst üste idi.
Hangi ara okudum da bitti hiç anladım.
İlk kitaba nazaran daha çok sevdim, pek çok sevdim. Kusura bakma Jakecim.:)
Bir dip not olaraktan;
Glen Duncan ın annelik kavramınının ağırlığını, kaygılarını ve anlaşılamazlığını bu denli gerçekçi bir şekilde yansıtabilmesine çok şaşırdım. Bir erkek olarak bu kadar ince ve hassas detayları nasıl yakalayabilmiş gerçekten hiç anlayamadım. Biz kadınlar bile bu süreçteki karmaşıklığımızı ve kayboluşumuzu çoğu zaman anlayamıyoruz yada anlamlandırmak istemiyoruz.
