Most Liked Direndikçe Posts

Liliyar

272 syf.

10/10 puan verdi

"SEVİYORSAN GİT KONUŞ BENCE!!"

Çünkü aşk, arızalı bir ruh halidir. Hastasındır, ötesi yok. Ve tedaviyi kabul etmez, direndikçe direnirsin. Sevdiğinin yanağındaki gamze, bir anatomik bozukluktur aslında. Ama aşıksan, her gün binlerce defa oraya gömülesin gelir. Görmeden duramazsın. Düşünmeden duramazsın, özlemeden duramazsın. Hasılı kelam duramazsın işte, içinde bir volkan

Leyla ile MecnunBurak Aksak · Küsurat Yayınları · 201815.7k okunma

Zeynep Evci

@zeynepevcii·

Başardım… Ellerimi bırakınca da ayakta durabiliyor, sen olmadan da nefes alabiliyormuşum. Geç oldu belki ama anladım. Zaman zaman sessiz ve kimsesiz hissettim, kendimi zor tuttuğum anlarda oldu. Biri çıkıp, alışkanlık bu sendeki deyince çok kızardım. Benim sevgime söylenecek en aşağılık sözdü bu. Biraz direnince yokluğuna yalnızlığımı karıştırınca ve sabrımı da bırakmayınca anladım. İnsan bazen süresini uzattığı inadına devam ettiği şeylerin kötü yanlarını göremiyor, körleşiyormuş. Ben direndikçe gözlerim açıldı. Kabullendim sonra. Yokluğunu, yalnızlığımı… Vazgeçiyorum alışkanlıklarımdan, öyle ya da böyle değiştiremediğim yerde değişiyor, dönüşüyorum. Hayatı gelişine yaşamayı da bıraktım. Artık özgürlüğüme kendim dizginler koyuyor aşmaya çalışıyorum. Kısacası alışkanlık haline getirdiğim varlığının, önüne geçip yokluğa çevirdim. Şimdi yokluğunla kaldığım yalnızlığa alışıyorum.

Reklam

Liliyar

@Krizantem_·

144 syf.

10/10 puan verdi

ACININ DA KOKUSU OLSA BÖYLE KOKAR..

"Acının da kokusu olsa böyle kokar.." diyorsun. "Nasıl?.." diyorum. Düşsel bir anlamsızlık içindeyim. Daha doğrusu anlamak için çıldırsam da bana anlayamayacağımı söyleyen gözlerin, yağmur gibi iniyor üzerime.. Ama inatçıyım, direndikçe çoğalıyorum. "Nasıl?" diyorum tekrar. Dik tabutta, o daracık hücrede,

Uzun Bir Yalnızlığın Tarihçesiİrfan Yalçın · H2O Kitap · 201756 okunma

Özlem Sümerli

@MaviYengec·

112 syf.

· Kitabı okudu

10/10 puan verdi

Liked

Read in 3 hours

Mısırlı feminist yazar Neval el Seddavi'nin 1987'de basılmış olan kitabı. Cinayet işlemekten dolayı idama mahkûm edilen Mısırlı fahişe Firdevs’in yaşamını anlatan biyografik romanı. Erkeksi iktidarın gölgesinde gerçek kimliğini bulamayan, böyle bir ortamda kadın olmanın, insan olmanın, fahişe olmanın ne anlama geldiğini üstüne üstelik bir kere değil, her seferinde nasıl öldürülüp devam etmek için direndiğini, direndikçe kadın olmaktan bıktığını ve erkeklerden ne kadar muazzam kelimelerle nefret ettiğini öğreniyoruz. Okudukça anlıyoruz ki bu kitap sadece Firdevs'in değil, milyonlarca kadının biyografisi. Hepimiz Firdevs'in penceresinden bakarken, kendi penceremizin de aynı yerlerden geçtiğini fark ediyoruz. Her satırda biz seniz Firdevs demeye başlıyoruz. Sanki bir çok kadının hayatından kesitler tek bir Firdevs'te toplanmış gibi. Bütün duygularını teker teker, itina ile kaybettirilmiş bir kadının sokaklarda yürürken hayattan hiç beklentisi kalmadığını anladığındaki gözlerini görüyoruz ve o andan sonra o gözlerle bakmaya başlıyoruz. Sevgisizlik, şiddet, cinsiyet ayrımcılığı hepsinin ince ince işlenmesi ve bir kadının maruz kalabileceği daha bir çoğunun özetini okuyoruz. Kadının nasıl israf edilmeden bir mal gibi kullanıldığını okurken bir yandan da bir kadının tüm aldanışları var kitapta. Yaşamı da ölümü de aşmıştı; çünkü artık ne yaşama arzusu duyuyor, ne de ölümden korkuyordu.