Günaydın
Güzel ve bereketli bir güne merhaba, aşk ile gülümse. Umudumuz her zaman diri, yolumuz her zaman güneşli olsun🍀💚
İki şey insanı diri tutar bayım: aşk ve savaş.
Ve bu yaman bir çelişkidir.
İkisinde de hem dirim hem ölüm vardır zira.
Nuri Pakdil
Ankara'ya Pembe Yanaklıya....
Pembe yanaklıya, dinle beni diye diye;
Bir garip Orhan Veli, İstanbul'u düşünmüştü,
Acizane ben, Ankara'yı buldum , gittim, gördüm; Sezar endamında...
İskender'in büyüğü müydü bilmem ama kıskandırdım...
Zira
Hiç düşünmedim, düşünemedim, fırsatım olmadı...
Yaşattı; yaşadım,
Kanattı; kanadım,
Yalan yok ağlattı da...
Gözlerimi de
Her gün, her sabah, her şafak atışında, her seher vaktinde bir umutla "Günaydın dedi mi acaba." diye ekrana bakmaktır aşk...
Demeyeceğini bile bile, bir gün diyebilme umudunu diri tutmaktır.
Aşk, insanın umut limanına demir atmasıdır bütün umutsuzluklara inat...
"Aşk ölmüş, sevgi meftâ" terânesi dillerde..
Haşrolmak imândandır; aşk, diri gönüllerde...
Hadi biraz felsefe konuşalım. “Kendini bilmek”ten bahsedelim.
Öncelikle biraz alt bilgi vermek istiyorum. Ortadoğu medrese geleneğinde bazı ilimler alet ilmi olarak adlandırılır. Mesela mantık alet ilmidir. Çünkü ancak sağlam bir mantık alt yapısıyla diğer ilimler sağlıklı şekilde öğrenilebilir. Şimdi gelelim tekrar “kendi” ya da “kendilik”
"Aşk nedir? benim için aşk neydi?
sadece o yanımda olsaydı ve başka hiçbir şeyim olmasaydı, dünyadaki en mutlu insan olacağıma inandığım zamandı
ona baktığımda bundan daha güzel bir şeyi nasıl bulacağıma dair göğsümde bir acı hissettim
yazmaya başladığım zamandı çünkü bana hissettirdiği şey o kadar yoğundu ki düşüncelerimde kalamazdı
acıydı, göğsümü boşaltan ve sırf seni sevdiğim için bana sana sahip olma hakkı vermediğini bilerek beni diri diri yiyen bir duyguydu.
Sana olan aşkım beni yavaş yavaş boğan bir okyanus gibiydi ve umudum olan dalgaların karaya attığı son odun parçasına tutunuyordum.
-adya agni
Aşk, maşuk aşığı muhattap kabul edince güzeldir.
Aşk; maşuktan geçip, Hâkk'ı hakiki maşuk kabul edince kalbi diri tutar...
Aşk beşeri maşuktan sıyrılıp hakiki maşuğa ulaştırırsa özeldir.
Mecaz aşktan, hakiki aşka tebdil olunulmazsa aşk; acı, ızdırap ve elem vericidir.