"Dünya merhametsiz ve nezaketsiz görünüyordu gözüne. Sıcaklıktan yoksun, içinde sevgi gösterilerine ve tatlı coşkulara yer olmayan bir dünyaydı bu."
İnsan iki dünya arasında durur. Dış dünyanın beklentileri ve dayattıkları, iç dünyanın çağrısı ve zorlantıları.
Bazen yüzünü birine bazen de diğerine çevirir, seçtiğine bağlı olarak diğerini feda eder.
İnsanlar bir gecede gerçekleşmiş bir başarı olarak görürler. Dış dünya, öncesinde olanlardan ziyade en çarpıcı olayları görür. Ama siz bugün o sıçrayışı mümkün kılanın uzun zaman önce -hiç ilerleme kaydetmiyormuşsunuz gibi göründüğünüz zamanlarda- harcadığınız emek olduğunu bilirsiniz.
topluluk ki yuvarlak, ortası şişkin, dış çeperi de ortaya dahil. Ah yuvarlak toplulukların yuvarlana yuvarlana aldıkları yol, ah yuvarlacıklığın içinde hiç kenarı köşesi acımayan, kopmayan, vura vura helak olmayanlar, ah kendi sağı, soluna batmayanlar, kendi gözü kendini oymayanlar, ah yuvarlacıklar, en fazla bir tümseğe gelince hafiften sekenler, buyurun, dünya sizin.
