Babalar ve çocukları,bu kitapta nesil çatışmalarının daha yoğun ön plana çıkmasını,daha derin yaşanacağını umuyordum...Ama pek beklediğim gibi değildi.Bunun yanında Bazarov karakteri ilginçti.Kendisine yüklediği Nihilizm kişiliği ile uymayan bir sürü özellik taşıması,özde aileden gelen kişiliğin kolay değişmeyeceğini gösteriyor.Ama can arkadaşı dostu hatta öğrencisi diyebileceğimiz Arkadi'ye söylediği şu sözler çok etkileyicidir:
''Sen bizim acı,yavan ve bekar yaşayışımız için yaratılmamışsın..Sende pervasızlık ve öfke yok,belki gençliğe özgü bir cesaret ve ateşlilik var;oysa ki bizim davamız için bunlar yaramaz.Siz bir soylusunuz,soylu bir alçakgönüllükten,ya da soylu bir öfkeden ileri gidemezsiniz!.Halbuki bunlar önemsiz şeylerdir.Mesela siz dövüşmezsiniz,ama kendinizi bir kahraman sayarsınız.Bizse dövüşmek istiyoruz.Nedir yani!Bizim tozumuz senin gözlerini yakar,çamurumuz üstünü başını kirletir.Evet,sen bize erişemedin!Kendini beğenmek,kendine küfretmek hoşuna gidiyor,halbuki bu bizim canımızı sıkar,biz başkalarıyla uğraşmak onların üstesinden gelmek isteriz.Sen iyi bir çocuksun,ama ne de olsa yumuşacıksın,liberal bir küçük beysin..'' Sınıf farklarını ne güzel koymuş...
