diyar.

güneş'in gökte dikilip durmasından usandım; artık dünya'nın sözdizimi bozulsun, oyun kâğıtları, kitabın sayfaları, yıkım aynasının tuzla buz olmuş parçaları birbirine karışsın diye bekliyorum.

Reklam

Gerek dışımızda gerek içimizde, gerek kamusal gerek özel yaşamda karşılaştığımız yabanıl hayvan. Kenti yaşamanın suçlu bir biçimi vardır: Yırtıcı hayvanın koşullarını kabul edip yesin diye çocuklarımızı önüne atmak. Yalnızlı-ğı yaşamanın suçlu bir biçimi vardır: Pençesine diken battığı için vahşi hayvanın zararsız hale geldiğini sanıp keyfine bakmak. Öykünün kahramanı, kentte mızrağını ejderhanın boğazına dayayan, yalnızlıkta da gücü kuvveti yerinde aslanı evcil hayvan ya da bekçi gibi yanında tutan, ama onun vahşi doğasını gizlemeyen kişidir.

diyar.

bu, dünyaya yansıyan bir gücün öyküsü müdür, yoksa içedönüklüğün güncesi mi?

Reader Follow Recommendations

See All

diyar.

Yıllardır burada hapsolmuş yaşıyorum, başımı dışarı çıkarmamak için binlerce neden arıyor, içimi rahatlatacak tek bir neden bile bulamıyorum. Acaba kendimi anlatabilmek için daha dışadönük olmadığıma mı yanıyorum?

diyar.

Yazılı söz her zaman, yazmış olan ya da okuyacak olan kişinin silinip yok oluşunu kale alır. Dilsiz doğa sessiz konuşmasında insan konuşmasını da kapsar.Ama unutmayalım ki, çölde, cengelde ya da Robinson'un adasında değiliz, kent şuracıkta, iki adım ötemizde. Keşişlerin tablolarının arka planında hemen her zaman bir kent vardır. Dürer'in bir baskısında oymalı alçak piramitler gibi dört köşe kuleleri ve sivri damlarıyla koca bir kent görünür, ön planda bir tepeye yaslanmış duran ve küçücük görünen keşiş, kente arkasını dönmüş, başında keşiş kukuletası, gözlerini önündeki kitaba dikmiş okumaktadır. Rembrandt'ın bir karakalem çalışmasında kent, başını yana çevirip bakan aslanın üstünde yükselir; geniş kenarlı bir şapka giymiş olan keşiş ise, bir ceviz ağacının gölgesinde, huzur içinde kitap okumaktadır. Akşam olunca keşişler birer birer ışıkla aydınlanan pencereleri görürler, rüzgâr dalga dalga şenliklerin müziğini taşır. İsteseler, çeyrek saatte insanların arasına karışabilirler. Keşişin gücü ne kadar uzağa gitmiş olduğuyla değil, gözden hiç yitirneyeceği kadar yakınında olmasına karşın kentten kopuşuyla ölçülür.