Yangında Kaybettiklerimiz, bana sık tavsiye edilen bir öykü kitabıydı. Samanta Schweblin sevdiğim için bu kitabı da seveceğim söyleniyordu. Nitekim öyle de oldu. Birbirinin benzeri olmaktan ziyade, aynı kaynaktan beslenen Arjantinli iki kadın yazar Schweblin ve Enriquez. Tekinsizliği, gerçekliği bükmeyi ve acayipleştirmeyi çok iyi kullanıyorlar.
Mariana Enriquez öyküleri tüyler ürpertici, dehşetengiz. Arjantin gotiği varsa tam da böyle olmalı diye düşündüm. Enriquez’in anlatımıyla şiddet sıradanlaşıyor mu, sıradanlığın şiddeti mi? Ya da fark eder mi? :) Öykülerde birlikte ama iletişimiz çiftler, yalnız çocuklar, uyumsuz ergenler ve kadınlar öne çıkıyor. Okuru huzursuz eden, peşini bırakmayan öyküler. Çok beğendim, es geçmeyin.
