Şair diyor ya;
" Çocuktan tebessümü, Kediden huzuru,
Köpekten dostluğu öğrendim...!
İnsanı anlamak haddimi aştı."
İşte tam o noktadayım.
Hedef, kaynak!
Bedeniniz tekrar yere düşecek ve yerin bir parçası haline gelecek çünkü o zaten topraktan geldi.
Nefesiniz havaya karışıp kaybolacak çünkü havadan geldi.
Vücudunuzdaki su, denize geri dönecek; oradan geldi.
İçinizdeki alev, tekrar ateşe dönecek. İçinizdeki bilinç de sonunda bütünün bilincine doğru hareket edecek.
Her şey kaynağına geri döner.
Bu temel öğreti hatırlanmak zorundadır çünkü bunu bilince, bunu anlayınca, diğer bütün hedefleri bırakırsınız çünkü o zaman o hedeflerin hepsi yapay kalır.
Birisi şöyle diyor, "Ben doktor olmak istiyorum, mühendis, bilim insanı, şair olmak istiyorum." Bunların hepsi kendinize kenetlediğiniz yapay hedefler.
Doğal hedef, ana rahmindeki o masu- miyet. Ya da ondan da derine inmektir... Geldiğiniz hiçlik, doğal hedef odur.
Doğal yaşamak demek, bunu bilmek demektir; öbür türlü, yapay bir hedef yaratmaya mahkûmsunuz.
Birisi aydınlanmak istiyor, bu bir yapay hedef. Ben insanlar aydınlanmasın demiyorum, ama bunu bir hedef haline getirmeyin diyorum.
İnsanlar sadece orijinal kaynaklarına geri dönünce aydınlanır; doğallaşınca aydınlanmış olur.
Sayfa 28 - Doğan YayıneviKitabı okuyor
Diyor ya şair:
Çocuktan tebessümü,
Kediden huzuru,
Köpekten dostluğu öğrendim. İnsanı anlamak haddimi aştı.
Tam o noktadayım...
Diyor ya şair:
Bize bir nazar oldu,
Cumamız pazar oldu,
Ne olduysa hep bize azar, azar oldu.
-Sabah-ı Şerifimiz Hayrolsun.
Sanmıyorum
Şair diyor ya adında gördüm harflerin gülüştüğünü
