“-Tanrı’nın sevgi, bilgelik ve güç olduğuna inanıyorlardı diyosun.
-Evet Tanrı bunların hepsidir.
Gözleri kocaman açıldı.
-Ve böyle bir Tanrı’nın yeni doğmuş bebekleri ateşe atacağına mı inanıyorlardı? Sonsuz bir ateşe hem de.”
Kitapta çok iddialı bilgiler var ama çoğu iddianın altı boş . Kanıt yok , sadece Sümer ve Akad tabletleri kanıt gösteriliyor o kadar . Olayları birbirine bağlamakta da yetersiz kalıyor yazar . Örneğin bir iddia ortaya atıyor , oooo diyosun , şaşırıyorsun sonra devam edince bakıyorsun yazar devamını getirmiyor böylece iddia ortada kalıyor , atılan iddia detaylandırılmıyor. Emek var bişey diyemem ama anlatım yetersiz , detay yok, bu yüzden söylediği çoğu şeyin altı boş kalıyor ..
Ben istediğimi yaparım diyosun. Ama erkek en ufak bir şey yapınca hep erkekler aldatır psikolojisine giriyosun
Biz zaten her istediğimizi yapacak kadar güçlü varlıklarız.
Mesele onların da üstüne düşeni yapıp doğanın kanununu yerine getirmesi.
Kim ihtiyaç duyulmadığı bir yerde durur
Kitabı bitirdim. Ama nasil bitirdim gelin bana sorun. Kitap cok sıkıcıydı. Bir aksiyon yok surekli ayni seyler tekrarlanıyor. Tam simdi aksiyon olacak diyosun fakat ayni hızda devam ediyor. Hiç begenmedim kitabı. 200 sayfalik kitabi 2 haftada falan okudum. Beni içine cekmedi kitap.
Mezbaha BeşKurt Vonnegut · Can Yayınları · 20211,509 okunma
Ama aşk, bir cenin gibi bedeninin karanlıklarında acıyla dönüp durmaktan kurtulduğu, nefes ve dudak aracılığıyla kendini zikir ve itiraf edebildiği zaman gerçek aşktı.