Dilan
@dlnask
İfade ediş tarzını sevdim
Haruki Murakami On dokuzuncu yüzyılda insanların çok fazla boş vakti vardı, bu sayede büyük kitaplar okuyabiliyorlardı...Ancak şimdi herkes çok meşgul yani kurgunun kendisi şiddetli bir değişim yaşadı. -insanları enselerinden yakalayıp içine sokmamız gerekiyor.
Reader Follow Recommendations
İnsan, ölümün karşısında
Dylan Thomas
Gitme o güzel geceye usulca
İhtiyarlık yanmalı ve saçmalamalı gün kapandığında;
Öfkelen, öfkelen ışığın ölümünün karşısında.
Akıllı adamlar, bilmelerine rağmen karanlığa gömüleceklerini sonlarında,
Sözleri şimşek çaktırmamış olduğu içindir ki onlar
Gitmezler o güzel geceye usulca.
İyi insanlar, son defa ellerini sallarlar,
Öylesine ateşli bağırarak.
Faydasız işleri, yeşil koyda dans ediyor olabilir ama onlar da,
Öfkelenirler, öfkelenirler ışığın ölümünün karşısında
...
Hakikaten enteresan ve hayranlık uyandırıcı.Haruki Murakami hakkında okumalar yaparken röportaj da soruya karşılık verdiği şu cevabına rastladım:
- Diğer taraf genelde karanlık bir yer mi?
- Her zaman değil. Bence bu merakla daha bağlantılı. Eğer bir kapı varsa ve açtığında diğer tarafa geçebiliyorsan bunu yaparsın. Sadece meraktan. İçeride ne var? Orada ne var ? Ben her gün bunu yapıyorum. Bir roman yazdığım zaman sabah dört civarında uyanır ve çalışmaya başlarım. Bu gerçekçi bir dünyada oluyor. Gerçek kahve içiyorum. Ama yazmaya başladığım zaman başka bir yere gidiyorum. Kapıyı açıyorum, içeri giriyorum, neler olduğuna bakıyorum. Oranın gerçek veya düşsel olup olmadığını bilemiyorum, umursamıyorum da. Yazmaya odaklandıkça yer altına girer gibi daha da derine iniyorum. Oradayken tuhaf şeyler şahit oluyorum. Ama görürken gözüme tuhaf değil aksine doğal geliyorlar. Eğer bir karanlık varsa bu karanlık bana doğru geliyor ve kim bilir, belki de bir mesaj taşıyor. Bu mesajı kavramaya çalışıyorum. Etrafıma bakıp gördüklerimi betimlemeye çalışıyorum, sonra geri dönüyorum. Geri dönmek önemli. Geri dönemiyorsanız işte bu korkunç. Ama ben bir profesyonelim, geri dönebiliyorum.
Gitmeden önce bir fincan kahve daha
youtu.be/95cufW4h-gA
"Bob Dylan'ın One More Cup of Coffee"
Bob Dylan bu şarkının sözlerini bir çingene kutlamasına katıldıktan sonra yazmış. Kutlama bittiğinde Bob Dylan'a gitmeden evvel ne istersin diye sormuşlar o da "bir fincan kahve daha" demiş. Şarkının bütün hikayesi bu olsa da Bob Dylan bu şarkıyı yazarken sözlerin başka bir yerden geldiğini iddia ediyor.
Başka bir yerden derken elbette başka bir insan ya da dünyasal bir olaydan ziyade öte diyarları kastediyor.
Bir Öykü Uyarlaması: Drive My CarHaruki Murakami'nin yazdığı 
Kadınsız Erkekler romanından alınan aynı adlı öykü uyarlaması olan filmi, bende beğenerek izledim birçokları gibi. Öykünün en önemli özelliklerinden biri 
Anton Çehov 'un 
Vanya Dayı oyunu üzerinden ilerliyor olması hemen ilgi çekiyor.
Çehov 'un "Ne yapabiliriz? Yaşamak gerek!" felsefesinden hareketle benliğini tanımak, karakterinle ve hatalarınla yüzleşmek, hayatının üstesinden gelmek, onu kabullenmekle ve buna karşılık bir aksiyon almak ile ilgili bir kurgu da ilerliyor film.
Bunun yanında sakin bir atmosfere sahip ama hikayesi merakı tetikliyor. Oyunculuklar gayet iyiydi ve film sinematografik açıdan da göz besleyici.
2021 yılında çıkan ve Japon yönetmen Ryusuke Hamaguchi tarafından yazıp yönetilen film 'yabancı dilde en iyi film Oscar'ı ile birlikte birçok ödül ve olumlu eleştiri almış durumda. 3 saatlik boş bir zamanınızda izlemenizi öneririm. Ama hala okumadıysanız Vanya Dayı ile tanışınız önce. Şimdiden iyi okumalar ve iyi seyirler.
"Ne yapabiliriz? Yaşamak gerek!
Yaşayacağız Vanya Dayı. Çok uzun günler, boğucu akşamlar geçireceğiz. Alınyazımızın bütün sınavlarına sabırla katlanacağız. Bugün de, yaşlılığımızda da, dinlenmek bilmeden başkaları için çalışıp didineceğiz..."