Annesinin önünde eğilirken, babasının önünde kendisini yok sayarken,aslında Rabb'ine kulluk ettiğini bilmekle yığınlar arasında bir zerre olma düzeyinden kurtuldu.
“Hayat sır değil, mutluluk aramak için çıktığımız bir yoldur sadece. Yolun sonu mutluluğa çıkmıyor olabilir. Hiç önemli değil. Buna takılmamalı insan. Bilmemiz gereken şudur ki, gerçek hayat mutluluğu bulduğumuz yer değil ararken kat ettiğimiz mesafedir. O yolda öğrenir, o yolda büyür insan. Verdiklerinle aldıkların eşit olmayabilir. Herkes şanslı doğmuyor çünkü. Bu yüzden gülmek için bulmayı bekleme. Ararken de gülümse. Keşkelerinin sayısını ne kadar azaltırsan iyi kilerinin sayısı o kadar çoğalır.”
Derler ya, insan asla doymak bilmez diye, yüzünü verseniz ille de astarını ister diye. Bu sözler insanı kınama amacıyla söylenir, oysa insan soyunun en büyük yeteneklerinden biri, onu elindekiyle yetinen hayvanlardan üstün kılan bir yetenektir bu.