Cehennemde canı sıkılan şeytan insan suretinde Dünya'ya iner... Ama aslında Şeytan'ın, insan karşısında ancak çırak olabileceği gerçeğiyle karşılaşır. Onun cehenneminde bile yoktur bu kadar şeytani varlıklar. Öyle bir hal ki, artık sonunda Şeytan'ın kendisi cehennem hakkında vaazlar vermeye başlamıştır... Günahkarların çekeceği acıları haykırıyordur, şeytandan da öte varlığa. Ağlıyordur insanın kendisini düşürdüğü hal ve hileleri karşısında. İronik olanı ise, Şeytan, sözde baş düşmanı bir din adamı karşısında cehennemin azabını haykırıyordur... Kardinal ve diğer insanlar ise sadece kahkaha atıyordur.
Leonid Andreyev'in de söylediği gibi, sözcükler zihnimden geçenleri sınırlıyor. Zehirli bir kitap, ama bazı ahlaki gerçeklerimizi anlattığını çok iyi bildiğimiz bir kitap. Bizler Cehennem'den değil, cezalandırılmaktan anlayanlarız. Bizler, Şeytan'a kahkaha atarak bakanlarız. Bizler Şeytan/Cehennem'i bile kendi çıkarlarına kullananlarız. Bizler İnsan'ız. O İnsan'ı görüyoruz, tanıyoruz, biliyoruz. Hem kendi içimizde hem de dışarıda.
