Gerçekten korktuğum şey hiçyokluk, olmamak, yanlışlıkla bile, bir rastlantı ya da bir başkasının dikkatsizliği sonucu bile olsa, hiç var olmamış olmak.
“Savaştan daha kötü bir çocuk bilmiyorum. Yirmi yaşa ertelenmiş toplu bir çocuk cinayetidir savaş.”
Sayfa 103 - Can YayınlarıKitabı okudu
“Ama gene de, en mutsuz anlarımda bile, doğmasaydım üzülürdüm gibi geliyor, çünkü hiçyokluktan daha kötü hiçbir şey yok.”
Sayfa 13 - Can YayınlarıKitabı okudu
“Bir tüfekle göğsümden vurulmuş gibi hissettim. Yüreğim durdu.”
Sayfa 11 - Can YayınlarıKitabı okudu
Yalnızca çok ağlamış olanlar yaşamı tüm güzelliği içinde algılayabilir, keyifle gülebilir.
Sayfa 44Kitabı okudu
Belki seninle bu biçimde konuşmak için çok erken. Belki şimdilik üzücü ve çirkin şeylerden söz etmemeli, yalnızca sevinç ve masumluk dolu bir dünya anlatmalıyım sana. Ama bu seni bir tuzağa çekmek demek olur, çocuk. Dünyanın, yürürken tökezleneceğin, düşüp canını acıtacağın, taşlarla dolu bir yol değil de üstünde yalınayak yürüyebileceğin yumuşak bir halı olduğuna seni inandırmaya çalışmak demek olur. Oysa taşlardan korunmak için demirden ayakkabılar giymek gerek. Bu bile yeterli değil üstelik, çünkü sen ayaklarını korurken adamın biri yerden taşı almış, kafana atmaya hazır olacaktır.
Sayfa 16 - V Kuzey YayınlarıKitabı yarım bıraktı
