Hiç girmediğim bütün savaşların yaraları var üzerimde. Sarf etmeyi hayal bile etmediğim çabalar, etimi bitap bıraktı.
Her şey karmaşık, yoksa öyle olan ben miyim.
Şu küçücük dünyada herkes incitilmiş, isimsiz, herkes yanlış yerde.
Okur Takip Önerileri
‘Ayaklarımızın altında bir zemin yok artık. Bir çatımız da. Gelecek yok. Geçmişin izleriyse çoktan silinmeye başladı. Aşk, bize bu sonsuz boşlukta ev olacak tek şey.’
Artık kimsenin düşeyazarken tutunuverdiği bir şey olmak istemiyorum.
Güneş bensiz doğar ve söner; yağmur bensiz yağar, rüzgar uğuldar. Ne mevsimler benim için canlanır art arda, ne de aylar ya da saatler benim için akar.
Kimileri, umutsuz yaşanmaz, der; kimine göreyse esas umut varken hayat bomboş kalırmış.
En çok anlamak yoruyor bizi. Yaşamak, düşünmemektir.
Ne var ki şehir bana yabancı, sokakları tanımıyorum, çektiğim acının ilacı yok.
Bir rol bile üstlenmişliğim yok: O rolü benim için başkaları oynamış. Oyuncu bile değilmişim: O oyuncunun hareketleriymişim yalnızca.
Hayattan çok az şey istedim - ama o, o kadarını bile esirgedi benden.