- Siz kadınların çalışmalarını doğru buluyor musunuz?
- Yerine, adamına göre.
- İşte benim yerimde bulunan bir kadın çalışmalı mıdır?
- Bilmem ki, çalışmaktan ne anlıyorsunuz? Bence kimse boş oturmamalıdır.
- Yok, öyle çalışmak değil. Böyle dairelerde, erkekler gibi çalışmak...
- Geçineceği yoksa aç duramaz ya!
- Aç duramaz ama o kadının başka vazifeleri yok mudur?
- Çalışmakla kadınlıktan çıkmıyor ya. Gene kadınlığını eder!..
- Çıkmaz olur mu? Bir daha o kadın evine, salonuna nasıl bakar? İster istemez çocuk doğurmaktan kaçar...
- Ben kadın olsam kendi ekmeğimi kendim kazanmak ve gönlümün istediği zaman istediğim erkekle yaşamak yolunu tutardım!
- Kadın değilsiniz de onun için böyle düşünüyorsunuz. Kadınlar idare olunmaktan hoşlanırlar. Kadın çalışır, çalışmaz değil ama idareyi düşünmek kadınlara ağır gelir. Her zaman kendilerini idare edecek bir erkek ararlar.
Sayfa 110Kitabı okudu
Hüznün derinliklerine doğru inen o korkunç yol. İnsan bir kez mutsuz oldu mu, içinden neşeli hiçbir şey yapmak gelmiyor. Artık uyandığımda plak çalmıyorum. Artık müzik dinlemiyorum, sinemaya gitmiyorum, kendime güzel bir şey aldığım yok.
Susmak istiyorum, derince susmak. Toprak kadar susmak mesela, tüm günahkârları bağrına gömmesine rağmen susmak. Ağaçlar kadar susmak mesela, tüm fırtınalara rağmen susmak. Devrilsem de susmak, tüm yapraklarımı döksemde susmak.
Kitaplar kadar susmak istiyorum mesela, Kapağıma bakıp geçenlere susmak. Sadece sayfalarımdaki resimlere bakanlara susmak. Hayatımın son sözüne kadar beklesem dahi susmak.
Eğer ki bir gün beni okumak isteyen olursa, sesimi duyurabilmek için susmak. Satırlarımı takip ederken tüm benliğimi hissetsin diye. Sayfalarımı çevirirken duyduğu heyecanı görebilmek için susmayı tercih ediyorum.
Bilmiyorum doğru mu yapıyorum.
Bildiğim tek şey boğazım yırtınırcasına bağırsam da, sesimi sadece duymak isteyenin duyacağını.
m.K_
Doğu Karadenizliler, bu doğru mu? :D
Söz dağarcığında ayıp sözcük listesi çok kısa olan kırsal kesimin, küfür edebiyatı da fazla gelişmemiştir. Örneğin, Doğu Karadeniz'de erkeklerin küfeetmesi ciddi bir olay olduğundan onlar küfretmezler, kadınlar küfreder. Şehirler ise, sözcük hazinesi binin altında bulunan ve bunun içinde küfür sözcüklerinin oldukça fazla yer tuttuğu alt katmanlar üretiyorlar.
Sayfa 112
Bir akşamüstü telefon çaldı… Antalya'dan arıyorlar… "Biz Antalya'da oturuyoruz. Çocuğumuz çok hasta… Şaban gelirse yemek yerim, ilaç içerim diyor… Nasıl görüşebiliriz?…" Telefon numarasını aldım… Akşam O'na anlattım. Dizi çekimleri olduğu için gitmesi imkânsızdı… Çok üzülmüştü… Hemen telefon etti… Çocuk O'nun sesini tanıdı… Konuşurken yüzünde derin bir acı gördüm… Gözleri doldu, çocuğun annesine her akşam arayacağına söz verdi… Bir ay kadar her akşam aradı… "Aç ağzını." "Köfteni al" "Bir kaşık da yoğurt ye." "ilacını yuttun mu?" Annesinin söylediğine göre akşamı sabırsızlıkla bekliyor, yemeğini yiyor, ilacını alıyordu çocuk… Bu telefon konuşmaları için çalışma odasına giriyor, sanırım kapattıktan sonra bir müddet yalnız kalmak istiyordu… Odadan çıkınca yüzü kıpkırmızı, gözleri yaşlı oluyordu… Bir sabah çocuğun annesi aradı… "Gül Hanım, Kemal Bey'e söyleyin, artık aramasına gerek kalmadı." Nasıl bir duyguydu bu?… Bir anda ne söyleyeceğimi şaşırdım… Sanki bir şeyler yapmalıydım… Ama ne?… Akşam O geldi… Biraz gecikmişti… Çalışma odasına doğru giderken, "Arama" dedim. "Neden, geç mi oldu?" "Yok, artık arama." Gözleri doldu… Oturma odasına gitti, kanepeye uzandı… Belli ki canı konuşmak istemiyordu… Akşam yemeği yemeden uyudu… Bu konu bir daha hiç açılmadı… Eminim her köfte gördüğünde telefon arkadaşını hatırlıyordu… Hiç görmediği çocuğa bağlanmıştı… Unutmadı son günlerine kadar…
Sayfa 185 - Doğan KitapKitabı okudu
Doğru mu tartışılır…
Genç bir adamı hiçbir şey düzgün bir kadınla irtibat kurmak kadar şekle sokamaz.
Sayfa 9Kitabı okuyor
•Kıymık - Sebastian Fitzek•
"Çünkü mutluluk hissi ne olursa olsun, tekrar üretilebilir bir şey değildir. Bir düğmeye basıp çağrılamaz. Bu durum paradoksal bir biçimde ağrı, acı ve sıkıntılar için geçerli değildir."
Kıymık
Merhabalar... Beni benden alan bir alıntıyla başlamak istiyorum. 
Sebastian Fitzek'in
Doğru zamanda öl! Yaşarken yaşa.
İnsan yaşamı tamamlayıp öldüğü zaman ölüm taşıdığı dehşeti yitirir. İnsan doğru zamanda yaşamazsa asla doğru zamanda ölemez.
Yaşamını tamamlayabildin mi?
Kendi yaşamını tam anlamıyla yaşadın mı yoksa yaşam mı seni yaşadı?
Sen mi seçtin yoksa o mu seni seçti?
Sevdin mi yoksa pişman mı oldun?
Yoksa boşa mi harcadın?
Yüzlerce veda
31 EKİM 2016
‘Bana bir hikâye anlat’ dedi adam. Sesi, yaşamaktan yorulmuşların bezgin tınısını taşıyordu. ‘Bana bugüne dek duymadığım bir modern zaman hikâyesi anlat’. Durmuş kalp için bir elektroşok. Ona içinde nefes alacağı bir hikâye sunabilir miydim? ‘Veda etmeyi biliyor musun?’ dedim, ‘hiç vedalaşamadan bir sevdiğini toprağa
"Bir kimsenin kıldığı namaza, tuttuğu oruca bakmayınız. Konuştuğunda doğru söylüyor mu, kendisine bir şey emânet edildiğinde ona riâyet ediyor mu, dünyaya meylettiği zaman helâl-haram gözetiyor mu, ona bakınız.
☆ Hz. Ömer
Sayfa 122 - Yüzakı YayınlarıKitabı okuyor
Doğru mu?
Gidenler sevinçliydi. Geride bıraktıklarına karşı ayıp olmasın diye üzgün görünüyorlardı.
Sayfa 209 - İletişim Yayınları, 56. Baskı, 2023.Kitabı okuyor
