O anı, büyük bir şiddetle yaşıyorum.
Alçak, tanıdın mı beni? Benim ben, büyük bir keyifle müebbetliğe gönderdiğin Kelebek. Üstün eğitimden geçmiş bir adam olmak için bunca yıl çalışıp gecelerini Roma Hukuku ve diğer hukuk kitapları üzerinde geçirmeye değer miydi sanıyorsun? Latince ve Yunanca öğrenmeye, gençliğinin en güzel yıllarını iyi bir hatip olma uğrunda harcamaya değer miydi? Gele gele nereye geldin namussuz herif? Yeni ve iyi bir toplumsal yasa yaratmaya mı? Kalabalıkları, barışın dünyanın en iyi şeyi olduğuna inandırmaya mı? Eşsiz bir din felsefesi ortaya atmaya mı? Ya da üstün üniversite eğitiminle, başkalarını doğru yola sokup, kötülük yapmaktan vazgeçmelerini sağla- maya mı? Söylesene, bilgini insanları kurtarmak için mi kullandın, yoksa boğmak için mi?
"Bunların hiçbiri için değil, seni harekete geçiren bir tek eğilim var? Yükselmek, durmadan yükselmek eğilimi, iğrenç mesleğinin çeşitli basamaklarını çıkmak eğilimi. Senin gözünde en büyük zafer, kürek cehennemine herkesten çok adam yollamak, cellada ve giyotine hiç durmadan kurban sağlamak."
Sayfa 25 - E yayınları
Engerek sokması üstüne
Tepeden tırnağa doğru olmak isteyen için, yalan bile insan severlik olur.
Sayfa 127Kitabı okuyor
"Açık Mektup :) Seni kırmayacağım demiştim @milta :)
"Merhaba benim kalbimi görebilen can dostum Nazile Serna ;
Sen beni yokluğunun bitimsiz kederine terk edip gideli, yıllar geçmiş. Peki ben neden, daha iki gün önce Antikacılar Çarşısı'ndaki çay evimizde buluşup, şen kahkahalarımızla söyleşmişiz gibi hissediyorum ? Neden yüzünün her tatlı kıvrımı gözlerimin önünde, sesin hala
İyi olmak başka, doğru olmak başka…
Ancak doğru olma arzusu, yanlış yerlere değilse, nereye götürür kişiyi?
Sayfa 224Kitabı okuyor
Post-Truth Dönem*
Ne garip değil mi, “düşünüyorum, öyleyse varım” aydınlanmasını yaşayıp 400 yıl sonra “inanıyorum, öyleyse doğruyum” karanlığına şahit olmak gerçekten inanılmaz.
*Doğru ve gerçeğin anlamını yitirdiği dönem demektir.
Sayfa 238 - OrtapiaKitabı okuyor
Böyle zamanlarda bir başkası olmak isterdim… Derin acılar çekmiş biri olmak ve o sis perdesinin arkasından çekip çıkartmak, sevgiyle çarpan her bir zerreni büyük bir zihin açıklığıyla görüp kucaklamak isterdim… Böyle zamanlarda kuşku duyardım kendimden. O boşluk dediğimin yeterince acı çekmediğim için kendi kendime ürettiğim bir şey olmasından… Zamanın içimde açtığı yaraların hayatı gerçek anlamda tanıyamamaktan kaynaklanan bir yanılsama olmasından kuşku duyardım… Kurduğum her şeyi yıkıp yeniden kurmak, bilmediğim uzaklara gitmekten söz ediyordun hep. Hayatımı cesurca riske etmekten… sonuna kadar Belki de asıl risk hayat boyu tek sevgiyle yetinmeyi bilmek ve onu bütün engellere rağmen korumaya inat etmekti bir gün birilerinin gelip bu sevgileri insanların elinden alacağı yazılıp anlatılıyordu… Birileri gelip yıkmadan onu ben yıkıp bir başka gerçeğe, bir başka zamana sığınmak istiyordum belki de… Peki, hayatı gerçek anlamda tanıyabilmek ve içinde bulunduğum yanılsamalardan kurtulmak için daha kaç sevgiyi yitirecektim? Hayatı yitirerek, yıkarak ilerledikten sonra eline geçen ne olacaktı? Kaybettikten sonra bulduğum o şey benimle birlikte gelecek miydi? Zamanın sınırında beni bekleyen ne vardı ve o sınıra dayandıktan sonra, geriye, içime doğru kiminle ve nasıl bir yolculuğa çıkacaktım? Belki de bir hiç uğruna elimdekileri bütünüyle tehlikeye atarak zamanın sınırına gelip dayanacak ve oradan geriye, içime doğru mutlak bir yalnız olarak dönecektim…
''Eğer ruhun bedenden bedene geçmesi doğru ise, birçok hayvanda bir insan ruhunun mahpus olduğunu kabul zorunluluğu vardır. O zaman vicdanımıza karşı şu soru yükselir: Bu kadar mahpus ruhu nasıl kurtarmalı? Hayvan suretinde yeniden dünyaya gelmiş bu adamlara ilk şekillerini nasıl geri vermeli? Bu kurtarıcılık eseri karşısında bütün öteki idealler ne kadar küçük kalıyor!Benzerlerimizden bazılarının açlıktan, soğuktan ıstırap çektikleri oluyor, ama ne de olsa bunlar insandır, konuşabilirler, sevebilirler ve en mühimi, elleri vardır, hiçbir makinenin asla yerini tutamayacağı harikulade birer alet olan elleri. Düşününüz, ruhunuz, siz öldükten sonra bir ayının kıllı postu veya bir yılanın kabukları içine kapatılmış olursa ne işkenceler duyarsınız. Bir insanın arzularını duymak, sonra da, konuşmak, gülmek ve başkalarının merhametini çekebilmek tesellisi bile olmadan hayvan gibi yaşamaya mecbur olmak!
Sayfa 43Kitabı okuyor
Bütün samimi insanlar ve işinde gücünde olanlar ahmak, dar kafalı olduklar için faal kimselerdir. Nasıl açıklamalı? Bakın şöyle: Bu çeşit insanlar, akılları kıt olduğu için herhangi bir konuda ana sebepleri araştırmadan hemen el altındaki ikinci derece sebeplere bağlanıverir ve doğru hareket ettiklerinden emin oldukları için de rahatlarlar; en önemlisi de budur zaten. Herhangi bir işe başlamadan önce, ilkin rahatlamak, bütün süphe ve tereddütlerden kurtulmuş olmak şarttır.
Sayfa 19Kitabı okuyor
Kısacası "doğru" ve "yanlış" kavramları olmadan anlama, anlama olmadan ise akıl sahibi olmak, akıl sahibi olmadan ise insan olabilmek mümkün değildir.
Sayfa 143Kitabı okudu
Sırtımızda sanki ağır bir yükle dünyaya geliyoruz. Sanki adımlarımızı köstekleyen bir zincir var. Yolumuzun üstünde birbiri ardı sıra sıralanan hedeflere doğru içimizden itilirken belirsiz şüphelerimiz, korkularımız da var. İşte bu sırtımızdaki yük, ayaklarımızdaki zincir, bu şüphelerle korkular, bizi dünyada karşılayan yaşamak korkusudur.
