Hep hatırlar insan çocukluğunu.
-Benimle gelmek ister miydiniz?
Nereye?
-Hiçbir yere. Gene de giderdik.
Nereye giderdik?
-Hiçbir yere. Gidecek hiç bir yer yok ki . Sadece giderdik.Ondan ötesi önemli değil.
“Çok sessiz bir hayatım vardı. İnsan kaybettikten sonra anlıyor her şeyin değerini.”
Sayfa 40Kitabı okudu
“Bütün kaygılarından kurtaracağız onu. “
Sayfa 33Kitabı okudu
“İnsan tanıştığına sevineceği kimselere pek sık rastlamıyor, değil mi ?”
Sayfa 30Kitabı okudu
“-Benimle gelmek ister miydiniz ?
-Nereye ?
-Hiçbir yere. Gene de giderdik.
-Nereye giderdik ?
-Hiçbir yere. Gidecek hiçbir yer yok ki ! Sadece giderdik. Ondan ötesi önemli değil. “
Sayfa 24Kitabı okudu
“Değmez senin için ya, neyse.”
Sayfa 15Kitabı okudu
“-Neymiş çocuk ?
-Şeeey bir kız.
-Oğlan değil demek ?
-Değil.
- Aah ne yazık. Ne üzülürdüm kim bilir ! Küçük bir oğlum olsa çok daha fazla sevinirdim ben.”
Sayfa 8Kitabı okudu
Ne kadar önemli bir şey doğum! Sabah uyanmak gibi.
Sayfa 45Kitabı okudu
Sen yıkılmış, bitmiş bir insansın. Ne diye herkesin ışığını karartıyorsun?
Sayfa 48Kitabı okudu
Gereklilik tanınmadan olasılık verilemez. Bir şey gerekli olduğu için olasıdır, ama hiçbir zaman olasılıktan gerekliliğe geçilemez. Ancak gereklilik tanıtlandıktan sonra olasılık varsayılabilir.
Sayfa 51Kitabı okudu
Ta kıyısına gelmişsin hayatın...
Bir yere benzemez insanın doğup büyüdüğü topraklar.
Gözlerin ne çok şey söylüyor, biliyor musun?
Ben hayatımı başkalarına yardım ederek tükettim.