Evet, hep hatırlar insan çocukluğunu.
Biliyor musunuz ? Yüzüme bakınca, öyle sessiz bir hayat sürdüğüme inanamaz kimse..
İnsan kaybettikten sonra anlıyor her şeyin değerini, değil mi?
Severim burayı, ama gideceğim yakında. Doğduğum yere. Orada oturacağım artık. Hiçbir yere benzemez insanın doğup büyüdüğü topraklar..
Haklısınız, insan tanıştığına sevineceği kimselere pek sık rastlamıyor, değil mi?
Önce iyi bir yemek yer, sonra gidip şezlonglara uzanırdık. Sonra azıcık kürek çekerdik, suların yükselişini, alçalışını, güneşin batışını seyrederdik. Çok güzel günlerdi...