Devrim, sahne almaktan çok uzak. Daha çok, daha çok bedbaht kurban vermesi gerekiyor.
Naoji'nin intihar mektubu
Abla.
Hiç umudum kalmadı. Hoşça kal.
Benimki doğal bi ölüm. Sonuçta ideolojiler insanları öldürmez. Senden son bir isteğim var, utanç verici bi istek. Annemin anısı olan kenevir kumaşından kimono, hani yazın giymem için tekrar diktiğin kimono... Lütfen onu tabutuma koy. Onu giymek istemiştim.
Şafak söküyor. Sana çok uzun süre ızdırap verdim.
Hoşça kal.
Akşamdan kalma sarhoşluğum tamamen geçti. Ölürken ayık olmalıyım.
Tekrar hoşça kal.
Abla.
Ben bir aristokratım.
Naoji'nin intihar mektubu
Muzaffer bi edayla intihar kararımı eleştiren, ben hayattayken imdadıma yetişmediği halde bu dünyada bana ayrılan zamanı son saniyesine kadar yaşamam gerektiği gibi boş laflar eden insanlar, imparatorun yüzüne karşı 'Git de bir manav dükkanı aç kendine!' diyebilecek kadar üstün varlıklar olmalı.
Okur Takip Önerileri
Naoji'nin intihar mektubu
Tabii ki ağlayacaksın ölümümü öğrendiğinde, fakat çektiğim acılardan ve yaşadığım bu iğrenç hayattan kurtulduğumu düşünürsen acın peyderpey hafiflemeye başlayacaktır.
Bu annemle aramızda geçen son konuşmaydı.
Üç saat sonra hayatını kaybetti. Sakin bir sonbahar alacakaranlık çöktüğünde Naoji ve ben annemin baş ucundayken hemşire nabzını yokladı. Japonya'nın son saray hanımı, güzel annem...
Ölen insanlar çok güzel; yaşamak ve hayatta kalmak ise etrafta buram buram kan kokusu saçan, çirkin ve pis şeylerdi.
Naoji
Büyümüş de küçülmüş gibi davrandığım vakit insanlar gerçekten öyle olduğum dedikodusunu çıkardılar. Tembellik ettiğimde tembelsin dediler. Kitap yazmayı beceremeyeceğimi düşündüğümde yazamayacağımı söylediler. Yalancı rolüne büründüğümde yalancı muamelesi gördüm. Zengin biri gibi yaşadığımda zengin oldum gözlerinde. Umursamaz numarası yapınca umursamaz sandılar beni. Ama gerçekten acılar içinde inlediğimde kimse bana inanmadı.
İnsanlık mı? Şaka yapmayın. İnsanlığın ne olduğunu biliyorum ben. Kendi mutluluğumuz için karşımızdakini yere sermek. 'Geber' demeden öldürmek. Kandırmak.
Merak ediyorum yozlaşmamış birileri var mı diye.
Usandım. Sıkıldım.
Para istiyorum
Eğer yoksa,
Uykumda sessiz bir ölüm!
Alevler içerisinde yanıyorum sanki. Tek bir kelime, kısacık:'Acıyor!'
İnsanlık kadar eski, tarifi imkansız, eşi benzeri olmayan bu dipsiz cehennemden kaçamazsın.
NaojiKitabı okudu
Geçen yıl hiçbir şey olmadı.
Bir önceki yıl hiçbir şey olmadı.
Ondan önceki yıl da hiçbir şey olmadı.
Bizim tanıdığımız Yozo çok dürüst ve düşünceli bir insandı bununla birlikte alkol içmezse, hayır, içse bile... melek gibi bir çocuktu.
Şimdi ne mutluyum ne de mutsuz.
Her şey geçip gidiyor sadece.
Şimdiye kadar can pazarındaymışım gibi yaşadığım bu 'insanların' dünyasında tek hakikat bu.
Her şey geçip gidiyor.
Bu sene yirmi yedi olacağım. Saçlarım iyice ağardığından insanlar kırkımı geçtiğimi düşünüyor.
Babamın öldüğünü öğrendikten sonra iyice güçsüz düştüm. Babam artık yoktu. Bir an olsun kalbimden silinmeyen o heybetli ve korkunç varlık artık yoktu. Acılarımı biriktirdiğim kabin boşaldığı hissettim. Kabin bu kaşar ağır olması onun suçuydu. Coşkumu kaybettim. Acı çekme yeteneğimi bile kaybettim.
İnsanlığımı yitirdim.
Artık ben bir insan değilim.