Her şey kendi zamanını yaratıyor.
"Dünyada kabuk bağlamamış şeyleri algılayamıyor, kâinatta her şeyin iç içe geçmiş olduğunu, kendi zamanlarını, kendi boyutlarını yarattıklarını bilemiyorlar."
Sayfa 132 - MetisKitabı okudu
Her yol, bir karardır sonuçta. Bazen hesaplanmamış sonuçlar pahasına da olsa bir karar.
Sayfa 14Kitabı okuyor
Çoğu insan onu aramayı bilmez, ayağına yol beğenip aramayı öğrense bile, bulduğunda ne yapacağını bilemez.
Sayfa 11Kitabı okuyor
Arşivden... derinliği görebilmek..
Etin var, canın yanıyor diye, madde sanma kendini. Sen de en az benim kadar hayalsin bu dünyada. Cismindeki boşluklar maddelerinden daha fazla. Titreşimlerle ayakta duruyorsun. Kainattaki her şeyin kaderini birbirine bağlayan ipince titreşimlerle. Seni sen yapan parçacıkların dağılana kadar yaşayacaksın etten ve kemikten kafesinde...
Sayfa 126 - MetisKitabı okudu
Arşivden...
KELİMELERİN KENDİ ÖYKÜSÜNÜ DUYAMAMAK... eksik olan bu!
Oysa kelimelerin anlattığı öykülere kulak kabartırken, kelimelerin kendi öykülerini duyamamak... pek çoğunun yaptığı, dinlemekten anladığı işte buydu! Bu yüzden aynı dili konuştukları halde, pek çok insan gibi, çoğu kez birbirlerini anlayamıyorlardı. Üzerinde düşünülecek olursa, kendi anadili bile yabancı dildir kim bilir kaç insana!
Sayfa 87 - MetisKitabı okudu
Arşivden...
"Başka hayatların çatısı altında anlattıklarınızı her an dinlemeye hazır, gönlü çiçek açmayı unutmamış, hayallerin ışığına küsmemiş, sizle karşılaşmayı bekleyen içi bereketli insanlar vardır."
**
Murathan Mungan 'ın kitaplarında eli boş kalmazsınız...heybenizi çok değerli cümlelerle doldurursunuz...
Sayfa 19 - MetisKitabı okudu
Acemi kalbin hatırası derindir.
Aşk, kalbin bereketine ihtiyaç duymakmış.
Hikayenize aldığınız her fazladan eşya, hayatınızı ve evinizi bir çöp eve dönüştürebilir. Tıka basa bir dünyada kendi varlığımızı bir türlü bulamamamız, çoğu kez hayatımızı bunca eşyalaştırmış olmamızla ilgilidir.
Hiçbir ruh aydinlanmiyor, kararmadan.
Sayfa 121Kitabı okuyor
Bir öykü köşesinde, bir hayal çarşısında kendimize yer bulmaya çalışıyoruz. Yalnızım. Yalnızız. Artık kimselerle oturup doğru düzgün konuşamıyoruz bile!
Sayfa 140 - metisKitabı okudu
...aynı dili konuştukları halde, pek çok insan gibi , çoğu kez birbirlerini anlayamıyorlardı. Üzerinde düşünülecek olursa, kendi anadili bile yabancı dildir kim bilir kaç insana!
Sayfa 87Kitabı okudu
Başka bir hayatın içine yeniden doğmak ümidinden başka hiçbir şey bırakmadı bende yaşadığım hayat.
Sayfa 40Kitabı okudu
Bizi, geçmiş hayatlarımızdaki bizler, o zamanki hayallerimiz, tasavvurlarımız yaratıyormuş. Geçen seferden kalma bakiyemizi bu hayatımıza devrediyormuşuz. Biz kendi kendimizin yaratıcılarıymışız aslında, ama güçlerimizi kullanmayı bilmiyormuşuz. Kendi kilidimizde saklıymış her şey ve biz içimizdeki sırrın anahtarını bir türlü bulamıyormuşuz.
Bütün anlattıklarımız, doğru kişiyi yanlış zamanda bulmanın hikâyesine dönüşebilir her an.