Ne kadar da haklı!!!
Bazen sayfalarca gazete okursun, yalancı dolma gibidir.
İçinde bir gram et yoktur.
Ama bazen bir tek soru okursun.
Her şey ete kemiğe bürünür.
Ne annesi be! Böyle anne mi olur?
“Annesi onu doğurmak istemediği için dokuz ay boyunca ağır ilaçlar kullanmış ancak Sedef, tuhaf bir şekilde bu ilaçlardan etkilenmemiş. İlaçlar ona hiç zarar vermemiş. Doğduğunda annesi biberondaki sütünün içine bir kutu uyku hapı koyarak ona içirmiş fakat Sedef, iki gün uyumak dışında ilaçlardan yine olumsuz anlamda etkilenmemiş. Altı aylık olduğunda ise annesi ondan kurtulmak için onu bir çöp poşetinin içine koyarak, poşetin ağzını sıkıca bağlayıp çöp kutusuna atmış. Onu havasız bırakarak öldürmeye çalışmış ancak birileri Sedefin boğuk çığlığını duyarak onu kurtarmış.
Üzerine konuşulamayan üzerine, içmek lazım..
Saçlarıyla oynamaktan ve üşümekten hiç vazgeçmeyecekmiş gibiydi. İyi bir günbatımından beklenebilecek her şey
vardı gökyüzünde, tüm sıcak renkler, hafif bir esinti ve şarap kokusu. Hiç gülümsemedi, hiç gülümsemeyecekmiş gibiydi. Eski bir hikaye anlatmaya başladığı sırada, ayağının hemen altında küçük bir halka oluştu, sustu.
Sanki 'bazen iri bir horoz balığı kadar hırçınlaşabilir her şey: bazen Tartaros çukuru kadar derinleşebilir' demek istedi. O sırada gökyüzünden bir örs düşse ancak dokuz gün dokuz gece sonra varabilirdi yeryüzüne ve tunçtan bir örs düşse yeryüzünden ancak dokuz gün dokuz gece sonra varabilirdi gözbebeklerine.
Gerçekten öyleydi, inanın...
Uzun, ışıksız ve soğuk bir yoldu, elini adamın göğsünde ısıttı. Sonra sevişelim dedi, doğurmak istiyorum kendimi!
hiçbir K.adın doğuramaz(mı)
Beni yeniden!?
"dokuz doğurmak"sözü de buradan mı geliyor ki:)
"Dokuz sayısının da Türkler arasında sembolik bir anlamı olduğu düşünülüyor. Türk hakanları birbirlerine hediye gönderdiklerinde dokuz çeşit veya dokuz adet olmasına özen gösterirlerdi. Buna "dokuzlama" denirdi..."
..Zaza, kışkırtıcı bir sesle, "Annemin yaptığı gibi, dünyaya dokuz çocuk getirmek de, en azından kitap yazmak kadar iyidir" deyince şaşkınlıktan dilim tutuldu. Bu iki yaşam şekli arasında hiçbir ortak nokta göremiyordum. Çocuk doğurmak, sonra onların da çocuklar doğurmaları, o eski oyunu sonsuza dek sürdürmekten başka bir şey değildi. Oysa, bilim adamı, sanatçı, yazar, düşünür, başka dünyalar yaratırdı; baştan aşağı güzel, baştan aşağı pırıl pırıl aydınlık, içinde her şeyin ve herkesin bir amacı olduğu dünyalar yaratırlardı, işte ben, ömrümü orada geçirmek istiyordum. O eşsiz dünyalarda kendime bir yer açmaya kararlıydım.
Her akşam göğsümüz bir saydamlık arar
son bilyam yuvarlana yuvarlana yitip gider
Düşlerinin içine kök salarsın ve bayram
giysisine bir lotus çiçeği takarsın
Ah benim on dokuz yaşım
gölgelerin piruet yaptığı bir bahçeyle başlayan
zamanın çocuklarını içine alan ey sis tabakası
Elle yokluyorum şimdi bulutları, yumrukluyorum durmadan
Yaş günümden daha neşeli masa örtüsü
Daha da kederli gömük çatal kaşıktan
Başlamakta on dokuz yaşım bir suskun sesle
Bütün on dokuz yaşım bir demet su
On dokuzuncu yaşım sessiz sedasız
el yordamıyla şurası burası
başlamakta
Ve hazırlanmakta dünyaya
doğurmak için
kapkara bir iskelet
