Eylül ayının ilk kitabı, sonbahar temasına yakışır şekilde Güz Gelmeden oldu. Ama nasıl da güzel oldu bir bilseniz...
Kitap 2000 yılında basılmış, anlattıkları tahminimce ondan bir 15-20 yıl öncesi falan. İhtilal veya onu takip eden yıllar... Hikâyemiz Yeşilçay adında küçük bir sahil kasabasında geçiyor. Bir tarafta annelerini küçük yaşta kaybetmiş Erol ve Nilgün, diğer tarafta evliliğindeki yabancılaşmadan ve meslek hayatındaki sorunlardan yorulmuş, çocukluğunun geçtiği Yeşilçay'a kaçıp gelmiş, buraya yerleşme niyetinde olan, kendini arayan avukat Suat... Kasabanın Çalıkuşu rolündeki Filiz'i ve hikâyemize sonradan dahil olan kimsesiz ve gizemli Yusuf'u da unutmayalım. Batı Karadeniz civarında olduğunu tahmin ettiğim bu küçük sahil kasabasındaki yaşamları, aşkları, komşulukları, dostlukları okurken, bir taraftan da devrim gençlerinin karıştığı siyasi olaylara, illegal işlere ve kutuplaşmaya tanık oluyoruz. Çok bunalırsak Fener'deki Affan Ustanın yanına uğruyoruz ki önümüze ya bir tas çorba veyahut da çay koysun. Anlasın, anlatsın, huzur buldursun nasihatleriyle... İşte böyle sımsıcak bir romandı okuduğum. Çizmeye doyamadığım satırlar da cabası. ♡
Öyle güzel, öyle hüzünlü hislerle kapattım ki kitabın kapağını, ne söylesem sanki bir parça eksik kalacak. Eski yıllara, eski komşuluklara, eski eşyalara takılıp kaldım sanki... Biraz Yeşilçam filmi esintisi de hissetmedim değil. Selçuk Baran'ın okuduğum en en en güzel kitabıydı, evet Bozkır Çiçekleri de dahil, onun da önüne geçti çünkü Güz Gelmeden. ♡ Aşırı tavsiye ediyorum, okuyanın bana teşekkür etmesi garantili. :)
Selçuk Baran ’ın son eseri 
Güz Gelmeden , Yeşilçay adlı küçük bir sahil kasabasında kısa bir dönemi ele alırken, büyük olayların küçük insanların dünyasında yarattığı fırtınaları, onların hayatlarında bıraktığı kalıcı izleri, sevgilerini, korkularını, körü körüne bağlı kaldıkları inançlarını, sonra inandıklarının
