“Hiçbir şey ruhu duyulardan daha iyi bir şekilde iyileştiremez. Aynı şekilde duyuları da ruhtan başka bir şey iyileştiremez.”
Sayfa 32 - Lord HenryKitabı okuyacak
Aslında beden mi ruhun içindeydi? Ruhun bedenden ayrılması bir muammaydı, tıpkı bedenin ruhla birleşmesinin bir muamma oluşu gibi.
Sayfa 68Kitabı okudu
Ruh ve beden, beden ve ruh;ne büyük gizemdi. Ruhumuzun hayvani, bedenimizinse ruhani bir tarafı vardı. Duyularımız keskinleşirken zihnimiz körelebiliyordu.Bedensel dürtülerin nerede ölüp ruhani dürtülerin nerede başladığını kim bilebilir ki?
Sayfa 67Kitabı okudu
Herkes kendi hayatını yaşıyor ve bu hayatı yaşamanın bedelini ödüyordu. Acı olansa insanın çoğu zaman tek bir hata için çok fazla bedel ödemek zorunda kalmasıydı. Aslına bakılırsa, insan tek bir hata için sürekli bedel ödeyip duruyordu. Kader, insanla olan alışverişinde alacak defterini hiçbir zaman kapatmıyordu.
Sayfa 215 - İş B.
Çekiciliği işlenmesinde değil sonradan anımsanmasında olan günahlar vardı: Duyguların ateşini köreltmekten çok gururu okşayan acayip zaferler ki insanın zihnine bir kıvanç ivmesi verirlerdi ve bu da, duygulara verdikleri kıvançla boy ölçüşemeyecek kadar büyük, canlı olurdu.