Her insana zannetme ömür yâr oldu
Er geç kimi toprak, kimi rüzgâr oldu
Dilsiz ve sağır kubbenin altında, inan
Kim sevmeyi sevmişse biraz vâr oldu
Her yazdığımız halkı uyarsın diyerek
Yazdık, bir ümit, belki duyarsın diyerek
Pek fazla güven beslemedik dünyaya
Sen her iki dünyada da varsın diyerek
seni ölmek, seni yaşamak ne güzel
her kaybolanı sende bulmak ne güzel
ermek ölümsüzlüğe severek seni
benden kurtulup hep sen olmak ne güzel
Sayfa 257
sen varsın, kötülükler, karanlıklar uzakta
delice sarhoşluklar, çılgınlıklar uzakta
sensizlik başlamasın keder yağıyor gökten
o zaman güzellikler, aydınlıklar uzakta
Sayfa 253
saçlarını okşasam bir kuytu ormandayım
bir tutsam ellerinden en sakin limandayım
mesafeleri aşıp yanıma sen gelince
zamanların üstünde bir başka zamandayım
Sayfa 252
Düşen bir taş misali kaybolup derinlikte
Ya da martı gibi süzülüp mavilikte
Ansızın yok olalım savrulsun küllerimiz
Ayrı doğduk sevdiğim, gel ölelim birlikte