Ey İnsan Denilenler//Mehmet Çınarlı
"Şeytanla gerdeğe girer, cinlerle oynaşırsınız.
Dostunuza dost görünür, düşmanla anlaşırsınız.
Gücünüzün yetmediği yerde haksever kesilir;
Dişinizin kestiğine nasıl gaddarlaşırsınız!
Yardımınız gerektiği zaman yaklaşılmaz olur;
Çıkar kokusu duyunca sokulur, sırnaşırsınız.
İstisnalar bulunmasa cinsimi inkar ederdim:
Ne hakla "insan" adını kabullenir, taşırsınız?
Sizden kurtulayım diye yalnız yaşadım çok defa;
Ölünce belki yine de başıma toplaşırsınız.
Cenazeme el sürmeyin varsın o da yerde kalsın;
Kime hoş görünmek için tabuta yaklaşırsınız?"
Fuzulî :
Dôstum âlem senünçün ger olur düşmen bana
Gam degül zîrâ yetersin dôst ancak sen bana
(Dostum senin yüzünden herkes bana düşman olursa bu dert değil. Zira bana dost olarak yalnız sen yetersin)
Allah derki kimi benden çok seversen onu senden alırım ve ekler onsuz yaşayamam deme seni onsuzda yaşatırım ve mevsimler geçer gölge veren ağaçların dalı kurur canından saydığın yar el olur aklın şaşar dostun düşmana dönüşür düşman kalkar dost olur öyle bi garip dünyaki olmaz dediğin ne varsa hepsi olur düşmem dersin düşersin şaşmam dersin şaşarsın en garibi budur ya öldüm der durur yine yaşarsın!
Bana yendiğin, cezalandırdığın yada öldürdüğün insan sayınla değil;
Bana, öldürdüğün "terör", giderdiğin "şiddet", örttüğün "kin" veya
Kazandığın "dost" veya sevgilerinle gel;
Bana yaşattığın insanla, insanlığınla gel...
bi insan
Fuzulî :
Sana yabancı kişilerle olan dostluğumu kes.
Sadece kendi dostlarına beni dost et.