"Sevgili dost,
Eğer yeryüzündeki bütün elleri bir masanın üzerine koysalar, elini bulabilirdim onların içinden."
Sayfa 21Kitabı okuyor
Sayfa 24
Bu şiir böyle doğarken dost elin elimdeydi
Sen bir zümrüd-ü ankaydın, elim tüylerine değdi
Sevda duvarını aştım, sendeki bu tılsım neydi?
Başka bir gezegende de olsan dönüşüm hep sana
Kesin bir gün belirtemem, ne olur takvim sorma bana
-Ihlamurlar çiçek açtığı zaman.
Bugün pazar-ı aşktır muhtaç olan candan geçer
Aşığı Sadık olanlar lebbi gülabdan geçer
Düşmüşem cem hanesine ben ağlarım zar-ı zar
Aşka düşen merdaneler hırkayla tacdan geçer
Bir imrahi görse eğer ol sinemin dağını
Ötüşür şeyda bülbüller görse hüsnün bağını
Yüz yaşında ruhban görse gerdanının ağını
İncili suya bırakır, vaz gelir hacdan geçer dost
Şu sıralar duam ; Allah rızası için sevebileceğim bir dost ... Daha önemlisi ne olabilir ki?
Modern dünyamızda bu kadar yalnız olmamızın bir nedeni de ağaçları, dağları ve ırmakları dinleme yeteneğimiz yitirmemiz, yeryüzüne ait olma duygusunu kaybetmiş olmamız. İnsan tabiata dost olmadan kendisine dost olamaz, kendisine dost olmadan gayrıya da dost olamaz.
düşünmedim ne başını
ne sonunu
düşünmedim ne kendimi
ne de senin kim olduğunu
yalnız
senin için çok güzel rüyalar gördüm
uyandım
karşımda seni buldum
dosttan daha dost
güzelden daha başka
içimden sevindim
içimden sevdim
içimden
Asaf Halet Çelebi
Her yol ayrımında, her kaybedişimde yalnız olduğumu anladığım an…
“Ömrüm, bana Allah’tan başka dost olmadığını öğrenmeme yardımcı oldu.”
İsmet Özel
Sözün özü; anladıklarımızla dost oluruz, ancak dostlarımızı anlarız, Artık anlayamadığımız dostlarımızı kaybederiz. Düşmanlarımızı ise anlamamız mümkün değildir. Onlar anlamadığımız kadar düşmanımızdır. Oysa onları öğrenebiliriz. Onları çok iyi öğrenerek bize verecekleri zararı en aza indirebilriz.
Sayfa 53Kitabı okuyor
Yaşamak istiyorum.
Yaşamayı bu soğumuş cehennemde
Ölü bir dost gibi içim titreyerek düşünmek değil sade,
Yaşamayı yaşamak istiyorum.
Seni sade, bir dost, bir sevgili, bir can parçasım olduğun için değil; beni, bu garip ve tedirgin canı, yaşama tutkusuna umuttan, aşktan, ölümü unutturan güzelim sevdalardan yana o aziz duyulara, düşüncelere sımsıkı ait olan bir dünya olarak seviyorum. 
Ahmed Arif
Bêguman rewşenbîr pêşengekî gelê xwe ye û ji ber ku ew mirovekî gelekî hessas e bi xeterê zû agahdar dibe. Dizane ba ji ku radibe û fêm dike civat çawa rizgar dibe. Rewşenbîr dizane derdê milletê wî çi ye loma jî dikare derman bibîne.
