Ey iman edenler! Sizden önce kendilerine kitap verilenlerden dininizi alaya alıp oyuncak edinenleri ve öteki kafirleri dost edinmeyin. Eğer mü'minler iseniz Allah'a karşı gelmekten sakının.
Dost öldüyse dostluk da onunla mezara gömülür mü hiç ?
Sayfa 184 - Kapra YayıncılıkKitabı okudu
"Güneşim, ayım geldi.
Gözüm, kulağım geldi.
O altın madenim geldi.
Başımın sarhoşluğu geldi
Gözümün nuru geldi.
Bir dileğim olmuşsa
işte o dilediğim geldi.
Dün gece mumla aradığım dost
bugün bir gül demeti gibi yoluma çıkageldi."
Sayfa 193Kitabı okudu
Toplum hasta, çünkü biz insanlar kaderimizin kendi elimizde olduğu varsayımına uygun davranıyoruz. Karşımıza çıkan meselelerde çözümü yine o işi mesele hâline getirenden bekliyoruz. Kendimizi "müstağni" saymasak bile, kendi istiğnasından güç alarak hareket edenlerle birlikte yaşamayı reddetmiyoruz. Onlarla birlikte hareket ediyoruz. Dost bildiklerimize pratik çareler öneriyoruz. Onlara hakkı ve sabrı tavsiye etmiyoruz. Çünkü dostlarımız bizden pratik çareler bekli yor ve nedense sabrı artıracak, hakkın yolunu genişletecek bilgiye sahipmiş gibi davranıyorlar.
Yiğit harpte, dost dertte, olgun adam hiddette belli olur.
Sayfa 251Kitabı okudu
bazen ikimizin arasındaki şeyin ne olduğunu bulamıyorum..
bir adımız yoktu bizim.. her şeyden biraz gibiydik.. biraz dost mesela, biraz tanışık ama daha çok iki yabancı gibiydik..
Peloponnesos Savaşları'nın Yarattığı Güç Boşluğu
Eğer Yunan şehirleri, Perslerle savaştıkları zamanlarda olduğu gibi dost ve müttefik kalmış olsalardı, Yunanistan güçlü bir ülke olurdu. Ancak onlar savaşmaya devam ettiler. Bir zorbanın geldiğini göremeyecek kadar kendilerini kavgaya kaptırmış iki kardeşe benziyorlardı.
Sayfa 159Kitabı okuyor
Sayılı günler kala...
Beni güzel hatırla
Bunlar son satırlar
Farzet ki bir rüyaydım esip geçtim hayatından
Yada bir yağmr sel oldum sokağında
Sonra toprak çekti suyu kaybolup gittim
Beklide bir rüyaydım
Senin için..
Uyandın ve ben bittim
Beni güzel hatırla
Çünkü sevdim seni ben her şeyini
Sana sırdaş oldum dost oldum koynumda ağladın
Yüzüne vurmadım hiçbir
Aziz dost! Sen, tek bir kişi değilsin; sen, bir alemsin! Sen derin ve çok büyük bir denizsin. Ey insan-ı kamil! O senin muazzam varlığın, belki dokuz yüz kattır; dibi, kıyısı olmayan bir denizdir. Yüzlerce alem, o denizde gark olup gitmiştir!
(Hz. Mevlâna, Mesnevî, cilt 3-4, s. 94, çev. Ş. C.)
Sayfa 15 - Kaknüs YayınlarıKitabı okuyor
"Bardakları elime tutuşturup mutfaktan çıktı, neşesi yerindeydi. Ben de terasa döndüm. Âşık ve Narin kafesinin üzerinde öylece dip dibe oturuyordu. Kahvaltı soframız hala duruyordu. Ben kalktığım sandalyeye oturup kollarımı aynı şekilde getirdim, yaslandığım yerden kule dibini seyrediyordum. Güneşli bir pazar gününü değerlendiriyordu insanlar.
Sonra bir şey oldu. Sanki bir böcek uçarken yanlışlıkla kafama çarpmıştı. Daha ne olduğunu anlamadan Ozan başıma bir şey kondurdu. "Ne oluyor?" diye çırpınırken, "Taç kargoda kalmış, komite bunu geçici olarak gönderdi," dedi. Başıma yerleştirmeye çalıştığı şey; 3 gazlı bezin örülüp birbirine bağlanması ile oluşan bir halkadan ibaretti. İki yanına maydanoz yaprakları tutuşturulmuştu. "Evde hiç çiçek yokmuş," dedi sonra telaşla.
"Ne bu?"deyişim safçaydı. O ise gamzesini göstere göstere, "Prenses tacı," dedikten sonra hemen ekledi. "Olmamış mı, ne olduğunu bile anlaşılmıyor mu?"
Neredeyse ağlayacaktım. Nasıl zor tuttum kendimi... Dost canlısı bir insan değildim. Kötü biri değildim ama çok iyi bir insan da sayılmazdım. Aslında ben hiçbir şeydim. Ve Ozan gibi birinin bana önce cumartesi gecesini, sonra anılarını, çocukluk yatağını, pazar gününü, sofrasını, sonra da elleriyle yaptığı bir tacı vermesi... Gel de inan rüya görmediğine. Gel de inan gerçek oluşuna."
Sayfa 205 - Pukka Yayınları, BaharKitabı okuyor
Kimi zaman bizzat kendi ailemiz, kimi zaman eş, dost, akraba, konu komşu benzer cümleler kuruyor. " Boşanmış kadın olmak zor" diyen de oluyor, "Kır bacağını otur kocanın evinde" diyen de.
Herkes kendi cinsi ile kaynaşır. Herkes kendi cevherine layık olanı kendisine yâr /dost/arkadaş tutar.
Sayfa 38 - Temkur
Neden sonra farkına varıyorsun
Etrafındaki korkunç ıssızlığın.
Yâr olsun, dost olsun, ne arıyorsun,
Adresi belli mi vefasızlığın?
Aşk, dostluk!.. Hepsi dökülür yapraklar!
Çıplak bir ağaç durgun suda aksin.
Yalnızlık dediğin hayatta başlar;
Kabir boyunca devam etmek için.
Sayfa 117Kitabı okudu
Kim anlar derdimi?
Biz olduk hem dost hem düşman
Hep kal düşlerimde
Kâbuslarımda benimle yan...