"Dost dost diye nicesine sarıldım
Benim sadık yârim kara topraktır"
Ozan Aşık Veysel... Acılarla dolu bir gönül... Çocuk yaşta iki gözünü, genç yaşta anne babasını, evlendikten sonra yeni doğmuş çocuklarını kaybetti. Aksilikler, talihsizlikler üst üste birikti. Amma içindeki hüsnüniyet, iyilik arzusu yaşamı boyunca daima sağ kaldı ve hayatın bu acı darbelerine rağmen hâlâ tükenmeyen yaşama sevincini, iyi niyetini bize şiirleriyle anlattı. Türküleriyle yaşattı...
Senin gözlerin görmese ne olur? Gönül gözünden görmüşsün. Vücudunun gözleri hiç kapanmaz ki... Dostlar seni hep hatırlayacak.
Söyletme garip Veysel'i
Gâhi uslu gâhi deli
Candan sevdiğin güzeli
Tenha bulsan sarılman mı
