Kitabın konusu bana hiç hitap etmediyi için yarıya kadar bitse de gitsek diyerek geldim resmen. Buna rağmen Dostoyevski yine de kendi kalameni belli ediyo ister istemez okuyosun. Yarıdan sorası beni bir az meraklandırdı. Ama her halükarda Dostodan daha iyisini bekliyodum ya da kitap bana uygun değildi. Belki de 
Oblomov ve 
Bir İdam Mahkûmunun Son Günü 'den sonra ağır gelmiştir.
Dosto’dan nefis bir aşk üçgeni. Kısa soluklu, çıtır çerez ama üstadın sürgün öncesi yazdığı en ünlü uzun hikayesiymiş Beyaz Geceler.
Bir kadın ve hayalperest**bir erkeğin dört gece süren ahbaplığı ve paylaşabileceği duygular tüm yoğunluğuyla verilmiş tabi ki dönemin sınırları içinde :)
Eğer aşıksanız bu uzun hikayeyi dört uzun gecede okuyun, paniğe kapılacaksınız; üçüncü kişiler aklınızın bir köşesinde hep olacak.
Ama değilseniz benim gibi bir gecede bitirip dükkanı kapatırsınız.
**İnsanı çevresindeki yaşamın tatmin etmemesi, sıradanlığın boğuculuğundan ideal bir dünyaya kaçmak eğilimi olarak tanımlanan hayalperestliği; Petro’nun reformları sonucunda “eğitimli kesimin büyük kısmının halktan kopması” olarak nitelemiş ölümsüz yazar.
Haydi hepinize beyaz geceler!
Behlül kaçar :)
Beyaz Geceler
