İnsanları birbirine bağlayan ülkü tümden yitti, kayıplara karıştı. Herkes, yarın sabah çekip gidecekleri bir handaymış gibi yaşıyor. Herkes kendini düşünüyor, kendisi kapabileceği kadar kapsın, geride kalanlar isterse açlıktan, soğuktan ölsün, vız geliyor.
"Bizi tek başımıza bırakın, elimizden kitapları alın o saat şaşkına döner, ne yana döneceğimizi, kimden yana çıkacağımızı, kimi sevip, kimden nefret edeceğimizi bilemeyiz. İnsan olmak, yani gerçek, kendi vücuduna sahip , kanlı canlı bir insan olmak dahibize güç geliyor; bundan utanıyo, ayıp sayıyor, bildik, genel anlamda insan olmaya çabalıyoruz hep. Aslında biz ölü doğmuş babalardan dünyaya geliyoruz ve bundan gittikçe daha çok hoşlanıyoruz."
Sayfa 139 - İş Bankası Yayınları
Çok ağır geliyor benim böyle bir bilinmezlikte olmam, bir geleceğimin olmaması, başıma ne geleceğini tahmin edememek. Geriye bakmak da korkutucu. Orada hep acı var, bir hatırayla bile kalbim iki parçaya ayrılıyor.
Sayfa 30Kitabı okuyor
“Düşünce dert getiriyor, düşünce dert çağırıyor, düşünmedin mi mutluluk geliyor!”
Eh diyelim ki akıllı insanlar inanmıyorlar, ama bu akıldan ileri geliyor, ya sen dedim, sabun köpüğü, sen Tanrıdan ne anlarsın?
“İnsan olmak, yani gerçek, kendi vücuduna sahip, kanlı canlı bir insan olmak dahi bize güç geliyor; bundan utanıyor, ayıp sayıyor, bildik, genel anlamda insan olmaya çabalıyoruz hep.”
Sayfa 139Kitabı okudu
