Herke seni bıraksa, zor kullanarak kovsa bile, yalnız kalınca yere kapan, toprağı öp, gözyaşlarınla ıslat. Yalnızlığını gören ve duyan olmasa bile gözyaşlarının meyvesini verecektir.
“Ya ben?Ben, hem acı çekiyor hem de yaşamıyorum.Denklemin bilinmeyeni benim.Her şeyin başını sonunu kaybedip sonuçta adını bile yitiren bir hayaletim.”
Bizim çocuklar, sizinkiler değil, bizim, hor görülen ama gene de asil dilencilerin evlatları henüz dokuz yaşlarına bastıkları zaman bu dünyanın gerçeğine ererler. Zenginler bunu mezara kadar başaramaz.
Bence çocuklar başka dünyanın insanlarılar.
Büyüklerin bilmediği ve farketmediği masum , saf ve temiz bir dünya
Hatta çok küçük olduklarında (örneğin 7 yaşından daha küçük) büyüklerden farklı varlıklardır bile