Ve kendine soruyorsun: Nerede hayallerin? Ve başını sallıyor, şöyle diyor: Yıllar ne çabuk geçiyor! Ve yine soruyor kendine: Ne yaptın bunca yılı? En iyi zamanlarını nereye sakladın? Yaşadın mı yaşamadın mı? Baksana, diyor kendine, baksana, yeryüzü nasıl soğuyor. Daha yıllar geçecek ve peşinden kasvetli yalnızlık gelecek, bastonlu, titrek yaşlılık gelecek, peşinden de sıkıntı ve bunaltı. Fantastik dünyan ağaracak, donacak, hayallerin kaybolacak ve ağaçlardan düşen sarı yapraklar gibi dökülecek...
Sayfa 57Kitabı okudu
Fakat en çok dokunan da her yerde ve her zaman haklı ya da haksız bir çeşit doğa yasasına boyun eğer gibi, herkesten önce kendimi suçlu görüyor olmamdı.
“Uyanıkken düş görüyor
gibiyim… Yürüyüp konuşurken düş görüyorum,
ama gene de uykudayım…”
Onbirinci Kitap - O Söyledi BunuKitabı okudu
Görüyor musunuz, hasret, alıp nerelere götürüyor insanı! Susuzluktan ciğerleri yanmış Kolomb'un yol arkadaşlarına 'Yeni Dünya'nın kıyılarını açın! Rus insanına Rus 'dünya'sını açın!
Kendine projeksiyon
İhmal edilmiş bir adam olduğunu, büyük bir yeteneğe sahip olduğunu ama karısının bu yeteneğini mahvettiğini onların kafalarına sokuyor ve sonuçta da orkestra şefinin müzik hakkında bir şey bilmediğini söylüyordu.
Sayfa 27 - Öteki YayınlarıKitabı okudu
