SİZİN HİÇ BABANIZ ÖLDÜ MÜ?
Annesi genç yaşta ölen Cemal Süreya bir röportajda şöyle der: Hayatıma giren bütün kadınlarda annemi aradım. Annem hayata, ben anneme doyamamıştım. Biz çok küçüktük, annem ölmüştü. Üç çocuk kalakalmıştık annesiz. Babam yeniden evlendi. Bana ve kardeşlerime zulüm yapan bir annemiz, üvey annemiz vardı artık. Bir keresinde, hiç unutmam, aynanın arkasındaki zehri kazımış, ısıttığı suyu içine atarak, bana evin hamamında "Hadi yıkan!" demişti. Su mavi gibiydi, irkilmiştim. Biraz ellerimi ıslatmış, onu da başka suyla yıkamış, işkence suyunu da çaktırmadan dökmüştüm. Daha sonra, çok sonra öğrendim ki aynanın arkasındaki sır, gümüş ve bakır sülfat içeren bir zehir. Bakır sülfat suyu mavileştiriyor. "Şöylemesine bir mavi." Bakır sülfat kör ediyor. Gözün kornea tabakasını eritiyor ve kör oluyorsun. Üvey annemiz bize işkence ediyordu. Babam yoktu. Cemal Süreya "Sizin hiç babanız öldü mü?" şiirinde bu olaya şöyle değiniyor:
Siz hiç hamama gittiniz mi?
Ben gittim lambanın biri söndü
Gözümün biri söndü kör oldum
Tepede bir gökyüzü vardı yuvarlak
Şöylelemesine maviydi kör oldum.
ÖLÜMÜN KONÇERTOSU
Gel,
Başka sözüm yok.
İçime sıkışmış ruhuma özgürlük,
Gel.
Yalnızca sen gel,
Ben sersefil,
Ben darmadağın,
Sen bir ilaç,
"Okumayı gözlerinde sökmüştüm ilk defa,
Buna en büyük ödüldü bakışın.
Bakmalara doyamamıştım..."
"Ben Sana daha doyamamıştım " dedi. Kendimi ilk defa o kadar caresiz hissettim. Bir çok söz verdim, düzelceksin diye, sana derken kendim bile inandım. Belkide en çok ben inandım.
@bergmanistbiri Yine gidiyorsun iki saat var uçağına kim bilir kaç gün yoksun, daha doyamamıştım ki. Sporla kendimi cezalandırırım daha çok yıpratırım daha çok abanırım spora bende biliyorsun
SEVDAYA KAÇAR
Gelip geçiyor yaprak
Salınan uzun eteğin ucunda
Garip ve hayli bir sarhoşluk
Doyamamıştım dudaklarına
Aynı o gündüzle gece gibi
Yaşıyordum işte bu yaşımda âşkı bulunca