Hepcani aşk
Bekleme kardelen bu kış da gelmeyecek
Hercai demişler hicbir zaman bilmeyecek
Üşüyor musun yalnız mısın karlar isyanı
O baharın soytarısı sen kışın baharı
Ne kadar da benziyoruz özlerken kokusunu
Koklamaya doyamamıştım ben de doğrusu
Karlar sarhoştu seni el üstünde tutmaya
Titreyerek kıskandım öyle sarmalarına
Hepcani bu aşk yaşatmadı hiç kimseyi
Cani aşığın adı oldu hercai...
M.c
Ben daha bir çocuktum. Ablama, anneme, doğduğum yere, sokağıma, okuluma, arkadaşlarıma, oyunlarıma, hatta evimin içindeki o yokluğa bile doyamamıştım.
Sayfa 73
İçimdeki yalnızlığı fark etmişti, ben de anlatmaya doyamamıştım..
Sayfa 67 - DergahKitabı okudu
Elbet bir gün.
Biliyor musun en önemli karşılaşmalar bedenler daha karşılaşmadan ruhlar tarafından yapılırmış Belki de bu yüzden yabancılık çekmeden alıştım sana. Duvarlarımı önüne dizip kaçmadım senden. Sende ben, ben oldum; -mış gibi yapmadım. İçim aynı çocuktu sürekli gevezelikleriyle meşgul fakat sıra sana gelince eli ayağı birbirine dolaşan pancar
Oysa Ramazandı ve biz Veysel’le camileri dolaşıyorduk. Geçen yıl katıldığım kursta tanımıştım Veysel’i. İçimdeki yalnızlığı farketmişti, ben de anlatmaya doyamamıştım. Profesör olduktan sonra yapacak bir işi kalmayan ve esasen yolun sonuna yaklaştıkça bir çıkmazda olduğunu git git kavrayan bir baba, ömrünü bu adamı bir yere-hangi yere-getirmek için harcamış bir anne. Ne demek hangi yere? Pek tabii kendi babasının ulaşamadığı bir yere... O yer... âh o yer... işte ondan kaçmış olacaktım...
Sayfa 65Kitabı okudu
