Hayati boyunca aci ceker insan. Ask acisi ayrlık acisi bazen ise olum acisi sevdigi icin aci çeker insan en cok. İçindeki ates kızgin bir yanardag gibi patlar bazen .Gec bulup erken yitirince sevdigini aci katmerlesir sanki.Koyu bir tabaka gibi koyulaşır.Kahredici bir pismanliktir . Kimi zaman aglatan . Artik hersey icin cok gectir ama goz yaslarin hala islak ve tazedir.
Sevdigini uzmemek icin kendi hayatindan vazgecirsin.Eski mutluluklar bile tarifsiz aci verir .Çaresizlik bir bicak gibi saplanir insanin sirtina . Bakislar anlamsiz kelimler kıyafetsiz kalir acinin soğuk duvarini yikmaya. En garibi de kendisi icin dokulen gozyaslarini bilmemesidir. Bu kadar sevildigini bilse bu kadar aciya direnebilirdi ..
İçimde çok büyük bir ağlamak var. Bir ağacın altında oturarak hem kendime, hem bütün insanlara, hem börtü böceğe, kurda kuşa. Bin yıllık gözyaşıyla ağlamak istiyorum."