Gökyüzü
@dsu_
—İnsan ulaşamadığı her şeyin ‘delisi’
ulaştığı her şeyin ‘nankörüdür’
Pablo Neruda
EVLİ
Mesaj atmayınız!!
Kamu
Marka iletişimi, Medya iletişimi
Antalya
384 reader point
Joined on July 2020
Sabitlenmiş gönderi
‘İçtenlik öğretilmez. Ne yaşamda, ne sanatta. Okulu yoktur. Ne isem o oldum.’
ona hem bu kadar uzak hem bu kadar yakın olmak katlanılmaz bir acı
Sayfa 88Kitabı okuyor
… belki de hayat güzeldi, sadece kendisi yanlış yaşamıştı, belki de insan, başkalarının canıyla beslenen yırtıcı bir hayvan gibi gaddar, hırslı ve sinsi davranırsa hayat iyi ve güven doluydu, sevecen ve temkinliydi.
Sayfa 52Kitabı okuyor
Reader Follow Recommendations
… öyle kişilikler vardır ki, bütün büyük olaylar ve olağanüstü yaşantılar onlarda ruhun genelde sarsılmasının yanı sıra gizli bir kederin ve derin bir melankolinin ilk boğuk seslerinin serbest kalmasına yol açarlar
Sayfa 38Kitabı okuyor
Kaderi içinde barındıran boş, anlamsız saatler vardır. Bunlar hemencecik kaybolmak üzere gelen karanlık, kayıtsız bulutlar gibi yükselirler, ama gitmezler, inatla ve ısrarla orada dururlar. Ve kara bir duman gibi yükselir, dağılıp uzaklaşarak yayılırlar, sonra donuk, kasvetli bir grilikle hayatın üzerine kapanıp kalırlar, yaşadığınız ana kıskançlıkla ve kaçınılmaz biçimde yapışarak, bir gölge gibi durmadan tehditkar yumruklar sallarlar.
Sayfa 38Kitabı okuyor
Beni sevdin mi… benim seni şu anda sevdiğim gibi sevdin mi, bilmiyorum. Sadece armağan eden ve hiç bir şeyi esirgemeyen en kutsal sevgiyle, kendini tamamen feda ederek, bütün basit şeyleri sonsuza değin unutarak, sevdin mi? Ben yalnızca uğruna kurban gidilen bir sevgiye inanırım…
Beni bu halimle tanıyor musun, bilmiyorum. Ama sanmıyorum, beni her zaman olduğumdan üstün gördün. Büyük bir insan değilim ben… ben, kendi kendine yetmenin güveniyle hayata üstün gelenlerden değilim.
‘Uzun zamandır farkında değildim. Ancak kısa bir süredir biliyorum. Ben - sizi özlüyorum.’
Sayfa 31Kitabı okuyor
……… aralarındaki sessizlik onu, düşler kurarak içlerinde kaybolduğu garip ve derin düşüncelere sürüklemişti. Ruhunda hafiften gizli bir aşk duygusu uyanmıştı, fakat erkeği değil de, çevrelerinde bulunan diğer bütün canlıları, rüzgarda hafifçe salınan başakları, bereketli ürünün iş ve mutluluk bahşettiği insanları düşünüyordu, gökyüzünde birbirini kovalayan kırlangıçları düşünüyordu, aşağıda uzaklarda, gri bir buğu kubbesinin altından bakan şehri düşünüyordu, sonra yumuşacık akan güneş ışığının içine ilk kez koşan neşeli bir çocuk gibi, içinde yine ilkbaharın her şeyi kucaklayan gücünü hissetti.
Sayfa 27Kitabı okuyor
Sokrates bile demişti ki ölürken: ‘yaşamak —uzun süre hasta olmak demek:
Sayfa 11Kitabı okudu
Sana içimdeki canlı varlığın, senin kozmik varlığının sonsuz genişlikteki evrenini açtım. Bu benim büyük ödülüm. Diktatörlere ve zalimlere ama, kurnazlara ve zehir saçanlara, bokböceklerine ve sırtlanlara eski bir bilgenin şu sözleriyle seslenirim:
Kutsal sözlerin belgilerini (şiarını) diktim
bu dünyaya.
Palmiye ağacı çoktan kuruduğunda,
kaya paralanıp dağıldığında,
parlak hükümdarlar çoktan
çürük yaprak gibi toz olduğunda:
Taşır her günah selinden Nuh’un bin gemisi
benim sözümü:
Var olacaktır!
Sayfa 125Kitabı okudu
