Aklıma düşünce o siyah sürgün
O ayin sonrası aşikâr olan
Seher nöbetleri, kuşluk düşleri
Göğün kapısına dayanıyorum
Bazen ağlayarak, bazen gülerek
Bir dua, bir nida ve bir haykırış
Bana bu sevdanın ruhsatı gerek
Neden kapanıyor üstüme gökler
Sanki üzülüyor buna melekler
Yoksa yeniden mi aldanıyorum
İşte sustu sesler, kayboldu şeyler
İçimde birikti şimdi bir tufan
Gemiler almazsa beni koynuna
Bu gönül seyyahı bilmem ki neyler
Yine de bir yol var, inanıyorum
Meğer can ırmağı tende boğulmuş
Hâtıralar yurdu tarumar olmuş
Beni yüreğinde bulmuş aynalar
Ben hep aynalarla sınanıyorum
Sayfa 105Kitabı okudu
~Azra Kohen~
Sözde hoşgörü dinine sahip ülkem selamlar..
Zamanında "Aziz Nesin'de Türklerin %60 aptaldır demeyecektim, aslında % 40'ı zekidir diyecektim ve bu şekilde söyleseydim dikkat çekmeyecektim" şeklinde bir açıklaması var. Ve devamında " aslında keşke insanlar gerçek düşüncelerini söyleyebilse" diyordu :)
Ya o kadar nankörüz ki önceden dua edip şimdi yaşadığımız şeyleri çok çabuk normalleştirirken bir de bunları kendimiz elde etmişcesine hemen yeni istediğimiz şeylere geçiyoruz geçiyoruz ama şey diyoruz mesela geçti bizden şu saatten sonra olmaz artık kazanamam başaramam aaaa yeter yahu tamam nasip olmayabilir ama oladabilir ya biz mi belirliyoruz bunu hayır o zaman bu kadar ümidi kesmek niye Allah çokça isteyin demiyor mu neden haşa Allah kabul etmez gibi davranıyoruz ki sonsuz güç ve kudret sahibi olan rızık sahibi olan Allah değil mi bize verilmeyen nimetin de bir hayır olabilrceğini niye kaçırıyoruz her şeyin hayırlısını güzelliklerle kolaylıklarla isteyebilmek ve yaşayabilmek nasip olsun
Devlet’i Kim, Nerede, Ne Zaman, Nasıl Yazdı? -2
Bir hayli kalmıştı yandaki odada; güneş de batmak üzereydi. Gelir gelmez oturdu, fazla bir şey
konuşulmadı artık. On birlerin adamı içeri girdi. Sokrates’in önüne gelerek: “Sokrates,” dedi, “sen
başkaları gibi değilsin; onlara hâkimlerin adına zehri içmelerini söylediğim zaman kızıyorlar bana,
küfrediyorlar. Sen buraya gelmiş insanların en
Kelebeğin ömrü
Gülseren Hanım, Dr. Nüvit Hanım bir hasta gönderdi, "mümkünse hemen alıverin," diye rica etti. Şimdi onu gönderiyorum.
Tamam Tuna, bekliyorum.
Kapı vuruluyor ve içeri üç hanım giriyor. İkisinin ağlamaktan gözleri kızarmış. Biri ise şaşkın şaşkın etrafına bakınıyor. En yaşlı olan, elime bir kâğıt uzatıyor. Nüvit Hanım'ın bana
Sayfa 80Kitabı okudu
