Canımın ipi tespih ipi gibi düğüm düğüm oldu.
Kıvrım kıvrım zülüflerini arzulamak bana neler etti, gör!
Sayfa 189 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okuyor
HAYDİ NAMAZA!
" İman eden kullarıma söyle namazı dosdoğru kılsınlar , içinde ne bir dostluğun, ne alış verişin bulunduğu bir gün gelmeden evvel "... (İbrahim,31)
İşittik ve itaat ettik Ya Rabbi.
Her mümin böyle der. Rabbinden gelen emre itaat eder. Hikmetini anlamaya çalışır. Anlamasa da itaat eder. Değil mi ki emreden O.
Bu gün bize ne
Sayfa 19
Ilk tesadüf tramvayda oldu.
Ikincisi lokantada.
Üçüncüde düğüm bağlandı
Sayfa 269 - Y.K.YKitabı okuyor
devrilen ağaç
Dön de bak dedi bana Tanrıkulu, şu ağaca bak! Ve üzerinde düşün! Düşün ki, güzel ve sonsuz tabiatta, büyüklüğü, erginliği, olgunluğu, tek kelimeyle kemâli, ondan daha iyi gösterecek bir örnek bulunamaz.
Ağaç, madde ve ruh gibi, herşeyin bir dış ve bir iç yüzünü, toprak üstünde ve toprak altında, gür ve dolaşık varlığiyle çizgi ve biçime sokmuş
"YIKANMAK İSTİYORUM" KİTABINI KALEME ALAN SUNA ARAS İLE ALINTILADIĞIM BİRKAÇ SORU VE CEVAP.... BU KİTABI OKUMADIM AMA ÇOK YAKINDA ELİMDE OLACAK.....
Kitabı yazmanız niçin 12 yıl sürdü?
Evet, oldukça uzun ve yıpratıcı bir süreç. Tecavüz mağdurlarındaki
gelgitler var ya, o gelgitler bir anlık bir şey olmadı hiçbir zaman. Örneğin
evine
“Sizin çiçekleriniz, bahçeleriniz, ağaçlarınız çok güzel olmalı. Yoksa bu renkler böyle güzel olmaz, onları dokuyan da böyle güzel bir bahçe hayal edemezdi.”
Elinin sırtını halının yönünce gezdirmeye devam etti. “Hem bu kadar ince ve bu kadar çok düğüm; onları dokuyan kör olmaz mı?”
Setterhan, Azamʼın gözlerini, o hayat bağışlayan tekinsiz iki kuyuyu düşündü. Pembe güllere dokundu. Kötürüm bir imayı aşıp da kelimeye dökülmemiş aşkın baharı ve bahçesi onun içindeydi haddizatında. Şu Piruz, asıl hayal sularının kendi içinde aktığını bir bilseydi. Böyle bir keder evinde bile nedensiz gülümsemek istedi Setterhan. Aşk olunca en çok da ölüm hükmünü kaybediyor ve insan kendisini ölümsüz zannediyordu. Bu ölümsüzlük vehminin verdiği geniş cesaretle, gözleri bir noktaya dikilmiş:
“Kör değiller ama insanı kör edebilirler”dedi. Sonra söylediğinden pişman oldu. Tebessümünün geri kalanını içinde bıraktı. Aşk bir yandan anlatmak ihtiyacındaydı ama diğer yandan kıskançtı. Üstelik sirayet etmesi kaçınılmazdı.
Sayfa 184 - Timaş Yayınları
