Dostlar Beni Hatırlasın
"Ben giderim adım kalır
Dostlar beni hatırlasın
Düğün olur bayram olur
Dostlar beni hatırlasın
Can kafeste durmaz uçar
Dünya bir han, konan göçer
Ay dolanır yıllar geçer
Dostlar beni hatırlasın."
~ Aşık Veysel Şatıroğlu~
...hem nasıl sevmem ki saçlarımı; altı yaşındaydım, bir düğün vardı, düğüne gelenler vardı, Agit aralarındaydı, beni göğsüne bastırıp işte bu saçları okşamıştı...
İşte bu saçları tutup kafamı dolmuşa vurdular.
Sayfa 171Kitabı okudu
128 syf.
9/10 puan verdi
İlginç bir kitaptı. Şöyle ki, kitabı okumaya başladığımda mesai arkadaşım ne okuduğumu sordu. Ona ‘bir deneme kitabı okuduğumu’ söyledim. Gerçekten öyle düşünüyordum. Çünkü kitap adeta bir deneme gibi başladı. Ancak sonrasında bir romana ya da uzun hikayeye evrildi.
Kitapta çok sayıda aforizma var. Bazılarının altını çizdim. Kendini okutabilen bir eserdi. Başarılı...
Kendimden çok şey buldum diyebilirim. Bu bulmuş olmak, illa da kendi hayatımdan bir şeyler bulmak değil. Kendi yazarlık tecrübemden söz ediyorum. Anlatım tarzını, kelime yapısını, üslubunu benim 
Bir Gün adlı uzun hikayeme çok benzettim. Hatta, son cümlesi ‘Susuyor olmam, acı çekmediğim anlamına gelmez..’ aklıma hemen benim Bir Gün’deki ‘Susuyorsam, bil ki, seni düşünüyorumdur’ cümlesini getirdi. Yine iki hikayede kahramanların ruh halleri birbirine çok benziyordu. İkisi de aşk acısı çeken, yalnızlıktan hoşlanan, içlerine kapanık, kendilerince dindarlık anlayışları olan ama illa da suskun tiplerdi. Öyle ki, bazen Ve Sen Kuş Olur Gidersin’i gençlik yıllarımda ben yazmışım gibi hissettiğim oldu. Öğrendiğime göre bu eser Tarık Tufan’ın 25-26 yaş eseriymiş ve basıldığında 30 yaşlarındaymış. Benim Bir Gün de öyleydi. Ve son olarak, eserin takıldığı, eksik kaldığı kısımları da yine Bir Gün’e benzettim. Aynı acemilikleri yapmışız yani…
Hatice Hanım’ın yönlendirmesi ile okudum bu kitabı. İlk Tarık Tufan kitabımdı. Ama aslında bunu alırken ikincisini de almıştım zaten. Sırada Şanzelize Düğün Salonu var. Pek yakında...
"Her şey, tüm yaşamım üzüyor beni. Bazen kendimi düşündüğümde, ben bile kendimden tiksiniyorum."
Wondrak
... dünyanın zalimliği karşısında tek başına olan bir anne...
Bu yağmur, kanımı boğan bir iplik,
Tenimde acısız yatan bir bıçak,
Bu yağmur, yerde taş ve bende kemik, Dayandıkça çisil çisil yağacak.
Bu yağmur, delilik vehminden üstün,
Karanlık, kovulmaz düşüncelerden.
Cinlerin beynimde yaptığı düğün,
Sulardan, seslerden ve gecelerden...
